Otto Thierack
Z Wikipedii
Otto Georg Thierack (ur. 19 kwietnia 1889, zm. 22 listopada 1946) – zbrodniarz hitlerowski, przewodniczący Trybunału Ludowego (w latach 1936-1942) i minister sprawiedliwości III Rzeszy (1942-1945).
Urodził się w Saksonii (w Wurzen), studiował prawo i nauki polityczne na Uniwersytetach w Marburgu i Lipsku. Walczył jako ochotnik w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu pracował w zawodzie prawniczym (był prokuratorem w Lipsku i Dreźnie). Thierack wstąpił do NSDAP w 1932 i odgrywał czołowe role w wymiarze sprawiedliwości Rzeszy. Był prezesem sądu Rzeszy w Lipsku (od 1935) i przewodniczącym Trybunału Ludowego (od 1936 do 1942, zastąpił go Roland Freisler). Trybunał ten (tzw. Volksgerichtshof) sądził zbrodnie przeciw III Rzeszy, a postępowanie przed nim było maksymalnie skrócone i nie przysługiwała apelacja.
W sierpniu 1942 Thierack został mianowany przez Hitlera ministrem sprawiedliwości Rzeszy, które to stanowisko sprawował aż do upadku III Rzeszy (jednocześnie był także przewodniczącym Akademii Prawa Niemieckiego, a w SS miał wysoki stopień SS-brigadeführera). Przekształcił prawo niemieckie w taki sposób, by stało się instrumentem władzy nazistowskiej, zwłaszcza w celu legalizacji wszystkich dokonywanych przez hitlerowców zbrodni. Thierack był mocno związany z instytucją obozów koncentracyjnych, zatwierdzając m.in. propozycję Josefa Goebbelsa, by obywateli państw zagranicznych skazanych przez niemieckie sądy na kary pozbawienia wolności kierować właśnie do tych obozów (tzw. Vernichtung durch Arbeit, wyniszczenie przez pracę). Wkrótce Thierack osiągnął porozumienie z Heinrichem Himmlerem, by w obozach koncentracyjnych umieszczano także tzw. elementy asocjalne (co dotyczyło m.in. Żydów, Cyganów, Polaków i obywateli ZSRR) z terytoriów wschodnich, co miało ułatwić niemiecką kolonizację na tych terenach. Odtąd ludność zamieszkująca tereny Polski i ZSRR miała zostać oddana wyłącznie pod sądownictwo podlegające Himmlerowi (tzw. policyjne sądy doraźne, postępowanie przed którymi było parodią wymiaru sprawiedliwości i które były kolejnym elementem eksterminacyjnej polityki hitlerowskiej). Thierack kilkakrotnie wizytował obozy koncentracyjne, znał warunki w nich panujące i całkowicie je aprobował.
Po zakończeniu wojny został aresztowany przez aliantów i umieszczony w obozie jenieckim w Paderborn. Miał zasiąść na ławie oskarżonych w tzw. procesie prawników (jednym z 12 procesów norymberskich przeprowadzonych przed amerykańskimi trybunałami wojskowymi). Thierack uniknął jednak osądzenia swoich zbrodni, popełniając samobójstwo (powiesił się) 22 listopada 1946 przed rozpoczęciem procesu.
