Pęd podziemny
Z Wikipedii
Pęd podziemny – zmodyfikowany rodzaj pędu rosnący pod ziemią. Od pędu nadziemnego różni się brakiem liści, które przekształcone są w łuski, grubością, oraz brakiem ciałek zieleni. Pędy podziemne występują głównie u wieloletnich roślin zielnych – bylin. Są organami spichrzowymi - magazynują materiały zapasowe umożliwiające roślinie przetrwanie okresów spoczynku zimowego (lub letniego u bylin w tropikach). U roślin tych na zimę obumiera pęd nadziemny, przetrwa natomiast pęd podziemny. Ze znajdujących się na nim pączków na wiosnę odnawia się część nadziemna. Pędy podziemne pełnią także drugą funkcję – biorą udział w rozmnażaniu wegetatywnym. Zasadnicze rodzaje pędów podziemnych to:
Rośliny posiadające pędy podziemne zaliczane są do geofitów.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.
- Maria Górska: Podziemne części roślin i ich badanie. Ponań: Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1959.
