Papieska elekcja 1130

Z Wikipedii

Papieska elekcja 14 II 1130 – odbyła się po śmierci Honoriusza II i zakończyła podwójnym wyborem: papieża Innocentego II i antypapieża Anakleta II.

Spis treści

1 Kardynałowie-elektorzy
2 Wybór Innocentego II
3 Wybór antypapieża Anakleta II
4 Schizma
5 Źródła

[edytuj] Kardynałowie-elektorzy

Dekret papieża Mikołaja II „In Nomine Domini” z 1059 roku przyznawał uprawnienia elektorskie tylko kardynałom-biskupom. W lutym 1130 było ich sześciu:

Vitale Giovanni – biskup Ostii

Pietro – biskup Porto e Santa Rufina

Guillaume – biskup Palestriny

Gilles z Paryża – biskup Frascati

Corrado della Suburra – biskup Sabiny

Mathieu – biskup Albano

Rola kardynałów niższych rang (prezbiterów i diakonów), których w 1130 było 37 (23 prezbiterów i 14 diakonów), zgodnie z dekretem Mikołaja II ograniczała się do zatwierdzenia nominacji dokonanej przez kardynałów-biskupów.

[edytuj] Wybór Innocentego II

Papież Honoriusz II zmarł 13 lutego 1130. Kardynałowie byli wówczas podzieleni na dwa silnie skłócone ze sobą stronnictwa. Z jednej strony była partia kardynała-kanclerza Aymerica, licząca 16 kardynałów, z drugiej partia kardynała Pierleoni, licząca 27 kardynałów. Partia Aymerica, mimo iż była w mniejszości, miała jedną istotną przewagę: należało do niej aż czterech z sześciu kardynałów-biskupów (Vitale z Ostii, Corrado z Sabiny, Mathieu z Albano i Guillaume z Palestriny), którzy formalnie jako jedyni mieli uprawnienia elektorskie. Kanclerz wykorzystał ten fakt i już rankiem następnego dnia po śmierci Honoriusza II doprowadził do wyboru przez nich swojego kandydata, kardynała Gregorio Papareschi, diakona S. Angelo in Pescheria. Przybrał on imię Innocenty II.

[edytuj] Wybór antypapieża Anakleta II

Kardynałowie z przeciwnego stronnictwa nie uznali wyboru Innocentego II i trzy godziny później zebrali się w kościele S. Marco, gdzie obwołali papieżem swojego lidera kardynała Pietro Pierleoni, prezbitera S. Maria in Trastevere. Przybrał on imię Anaklet II. Wśród jego elektorów było zaledwie dwóch kardynałów-biskupów (Pietro z Porto i Gilles z Frascati), nic więc dziwnego, że broniąc później swojej legalności Anaklet II ignorował dekret Mikołaja II twierdząc, że został wybrany zgodnie z wolą większości kardynałów i za aprobatą ludu rzymskiego.

[edytuj] Schizma

Obaj elekci zostali konsekrowani i intronizowani 23 lutego 1130. Innocenty II przyjął sakrę biskupią w kościele S. Maria Nuova, który był tytularną diakonią kanclerza Aymerica, natomiast uroczystość z udziałem Anakleta II odbyła się w Bazylice Watykańskiej. Rozpoczęła się trwająca ponad 8 lat schizma, zakończona zwycięstwem Innocentego II.

Przy wyborze zarówno Innocentego II jak i zwłaszcza Anakleta II doszło do złamania obowiązujących procedur. Ponieważ jednak większość kardynałów-biskupów opowiedziała się za Innocentym II, to właśnie jego uważa się za prawowitego papieża.