Papirus Bodmer XIV-XV

Z Wikipedii

Papirus Bodmer XIV-XV - jeden z najstarszych zachowanych rękopisów Nowego Testamentu, datowany na lata 175-225 n.e. Obejmuje on fragment kodeksu, z którego zachowało się 51 stron. Zawiera 14 rozdziałów Ewangelii Jana i dużą część Ewangelii Łukasza. Papirus został oznaczony jako p⁷⁵.

P 75 był pierwotnie przechowywany w Cologny w kantonie Genewy przez Fundację Bodmera. 22 stycznia 2007 Frank Hanna podarował papirus Bibliotece Watykańskiej.

Przekazuje tekst aleksandryjski, zgodny z Kodeksem Watykańskim. Odkrycie tego rękopisu – 1952 rok, opublikowany w 1961 roku – obaliło teorię Horta, iż tekst aleksandryjski powstał w wyniku recenzji dokonanej około 300 roku.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Bodmer XV. Ilustracja przedstawia końcówkę Ewangelii Łukasza i początek Ewangelii Jana na tej samej stronie rękopisu