Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach
Z Wikipedii
| Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach | |
 kościół parafialny |
|
| Wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Archidiecezja | katowicka |
| Dekanat | Tychy Nowe |
| Data powołania | 28 maja 1957 |
| Miejscowość | Paprocany |
| Proboszcz | ks. Michał Czaja |
| Odpusty parafialne | niedziela po piątku w oktawie Bożego Ciała |
| Nabożeństwa • dni powszednie • niedziele i święta |
7:00; 18:00 7:30; 9:30; 11:00; 12:30; 17:00 |
| Strona internetowa parafii | |
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach – rzymskokatolicka parafia w Paprocanach, dzielnicy Tychów, należąca do archidiecezji katowickiej i dekanatu Tychy Nowe.
Spis treści |
[edytuj] Dzieje Paprocan
Pierwsza wzmianka o Paprocanach pochodzi z Liber beneficiorum Długosza z ok. 1470. Wieś w tym czasie była własnością księcia raciborskiego i należała do parafii w Lędzinach. Z chwilą wybudowania w Tychach kościoła pod wezwaniem św. Marii Magdaleny ok. 1482, Paprocany zostały przyłączone do tejże nowoutworzonej parafii. Rozwój wsi wspomogła powstała w 1703 huta żelaza.
[edytuj] Kościoły
W 1935 roku mieszkańcy samodzielnie zaczęli budować niewielkich rozmiarów kościół. Ze względu na przeszłość działki, na której powstawał obiekt, kościół był uważany za symbol patriotyzmu. Z tego bowiem miejsca wyruszali powstańcy z Paprocan i okolic na zwycięską bitwę z Niemcami, która odbyła się 16 sierpnia 1919 podczas I powstania śląskiego. Kościół został poświęcony przez ks. inf. Wilhelma Kasperlika 13 października 1937 pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa i stanowił filię parafii św. Marii Magdaleny w Tychach. 1 maja 1946 utworzono samodzielną stację duszpasterską (kurację) Cielmice-Paprocany. Parafia w Paprocanach została erygowana 28 maja 1957. Wzrost liczby mieszkańców w latach 70. przyczynił się do wzniesienia większego obiektu w miejsce dotychczasowego kościółka, pod tym samym tytułem. Budowę podjął ks. prob. Franciszek Resiak, projekt przygotował inż. Adrian Szendzielorz, natomiast wystrojem wnętrza zajął się Franciszek Giel. Kościół został poświęcony przez biskupa Herberta Bednorza 10 czerwca 1973.
[edytuj] Wnętrze i wystrój kościoła
Na ścianie prezbiterium znajduje się posrebrzana płaskorzeźba w kształcie krzyża, zawierająca sceny biblijne, począwszy od czasów Noego, aż po Zesłanie Ducha Świętego. W jej centrum widoczny jest Chrystus Pantokrator z ukazanym Najświętszym Sercem. Po bokach umieszczone są dwa witraże , które przedstawiają Zmartwychwstanie i Sąd Ostateczny. Po obu stronach, wzdłuż kościół, dobudowane zostały tzw. wykusze, których celem było pomieszczenie większej liczby wiernych w kościele. Pod głównym kościołem znajduje się dolna kaplica pod wezwaniem Wieczerzy Pańskiej, która ma powierzchnię równą powierzchni pierwszego kościółka.
[edytuj] Proboszczowie
- ks. Paweł Wyciślik, lokalista 1943-1946, kuratus 1946-1948
- ks. Robert Szynawa, kuratus 1948-1953
- ks. Antoni Franielczyk, kuratus 1953-1954
- ks. Stanisław Czerwionka, kuratus 1955-1957, proboszcz 1958-1965
- ks. Józef Porcek, administrator 1965-1972
- ks. Franciszek Resiak 1972-1980
- ks. Leon Pawełczyk 1980-1998
- ks. Michał Czaja, administrator 1998-1999, proboszcz od 1999
[edytuj] Bibliografia
- Schematyzm Archidiecezji Katowickiej 1993, Katowice 1993
- L. Musioł, Tychy. Monografia historyczna, Tychy 1939
- J. Wycisło, F. Resiak, Budowa nowych kościołów i erygowanie parafii, [w:] Tychy. Monografia miasta 1945 -1993, red. M. Szczepański, Tychy 1996
