Partia Holsztyńska

Z Wikipedii

Partia Holsztyńska (szwedzki: Holsteinska partiet) - frakcja na dworze i w parlamencie szwedzkim powstała około 1718 roku, po śmierci Karola XII składająca się ze zwolenników osadzenia na tronie szwedzkim syna Jadwigi Zofii, starszej córki Karola XII księcia Karola von Holstein-Gottorp. W staraniach o koronę szwedzką wspierał Karola jego minister baron Georg Heinrich von Görtz, który kierował szwedzką dyplomacją w ostatnich latach panowania i życia Karola XII.

Władze przejęła jednak młodsza córka Karola XII Ulryka Eleonora Wittelsbach, której mąż Fryderyk I Heski współrządził z nią przez dwa lata (1718-1720), a po roku 1720 sam zasiadał na tronie Szwecji. Ulryka uzyskała tron dzięki wstawiennictwu przeciwników Partii Holsztyńskiej, zorganizowanych w Partę Dworu (Hovpartiet) zwaną inaczej "partią/frakcją heską".

Około roku 1720 Partia Holsztyńska była nadal silna, a od roku 1725 kiedy książę Holsztynu ożenił sie z córką cara Piotra Wielkiego Anną, mogli liczyć na finansowe wsparcie Rosji. Najważniejszy minister owych czasów Arvid Horn uczynił wszystko, by Ulryka ugruntowała swą władzę wbrew partii holsztyńskiej.

W roku 1739 niezadowoleni z władzy Horna zwolennicy Partii Holsztyńskiej (Carl Gyllenborg, Carl Gustaf Tessin) zorganizowali się w tzw. "partię kapeluszy" (Hattpartiet) obalili Horna, którego byli podwładni utworzyli tzw. "partię czapek" (Mösspartiet).

Jednak podczas, gdy Partia Holsztyńska była ugrupowaniem umiarkowanie prorosyjskim, Hattpartiet była zdecydowanie antyrosyjska i profrancuska.