Paul Brousse

Z Wikipedii

Paul Brousse (ur. 23 stycznia 1844 w Montpellier, zm. 1 kwietnia 1912 w Paryżu) – francuski lekarz; działacz anarchistyczny, a w późniejszym czasie socjalistyczny; przewodniczący rady miasta Paryża.

Po ukończeniu studiów medycznych włączył się w działalność społeczną, wstępując do montpellierskiej sekcji I Międzynarodówki. Kiedy została zdelegalizowana po upadku Komuny Paryskiej, został (w 1872 r.) skazany na 4 miesiące więzienia. Zbiegł do Hiszpanii, gdzie razem z innymi emigrantami francuskimi założył w Barcelonie francuskojęzyczną sekcję Międzynarodówki i został redaktorem jej gazety "La Solidarité Révolutionnaire".

Brał udział w strajku generalnym, który miał miejsce w czasie Powstania kantonalistów. Po jego upadku musiał uchodzić z Hiszpanii i przeniósł się do Szwajcarii, gdzie przez 6 lat działał w Federacji Jurajskiej. Stworzył w Bernie jej lokalną sekcję, działał na rzecz rozpropagowania jej idei wśród emigrantów z Niemiec (m.in. pomagał w założeniu pierwszej niemieckiej organizacji anarchistycznej). Od 1876 r. razem z m.in Piotrem Kropotkinem redagował niemieckojęzyczne czasopismo "Die Arbeiter-Zeitung".

Był autorem doktryny "propagandy czynem", opowiadającej się za rozpoczynaniem przez grupy anarchistów lokalnych powstań, które w założeniu miały przerodzić się w rewolucję społeczną. Z powodu głoszenia tej koncepcji został w 1879 r. wydalony ze Szwajcarii.

Przez rok mieszkał w Londynie, a następnie wrócił do Francji; jego światopogląd przeszedł z czasem ewolucję i opowiedział się w końcu za socjalizmem (choć zachował federalistyczne poglądy i krytykował marksizm).

W 1910 r. wycofał się z działalności politycznej; przez resztę życia pracował jako dyrektor szpitala psychiatrycznego.

[edytuj] Źródła

• Paul Avrich Anarchist Portraits, Princeton 1988