Paul Ricoeur
Z Wikipedii
Paul Ricoeur (ur. 27 lutego 1913 w Valence, zm. 20 maja 2005 pod Paryżem), filozof francuski, jeden z największych myślicieli francuskich II połowy XX wieku.
Był działaczem socjalistycznym i chrześcijańskim (protestanckim). Jest autorem dzieł filozoficznych dotyczących wielu dziedzin: polityki, psychoanalizy, egzegezy biblijnej, poetyki, teorii literatury.
Po polsku z licznych prac Ricoeura ukazały się:
- Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie (Warszawa 1985);
- Symbolika zła (Warszawa 1986);
- Podług nadziei: odczyty, szkice, studia (Warszawa 1991);
- Filozofia osoby (Kraków 1992);
- Zło. Wyzwanie rzucone filozofii i teologii (Warszawa 1992);
- Myśleć biblijnie (Kraków 2003 - razem z André LaCocque);
- Drogi rozpoznania: wykłady Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu (Kraków 2004);
- O sobie samym jako innym (Warszawa 2005);
- Pamięć, historia, zapomnienie (Kraków 2006);
- Żyć aż do śmierci: oraz fragmenty (Kraków 2008);
Ricoeur - zdeklarowany pacyfista i przeciwnik totalitaryzmu - został zmobilizowany w 1939 i spędził cztery lata w Niemczech w obozie jenieckim. Po wojnie został profesorem - najpierw Sorbony, następnie uniwersytetu w Nanterre pod Paryżem, skąd wyszła rewolta studencka w maju 1968. W 1970 podał się do dymisji. O Ricoeura-wykładowcę zabiegało wiele uczelni europejskich i amerykańskich. Wykładał na uniwersytetach w Chicago i Yale, w Montrealu, w Louvain i Genewie.