Paul Wolfowitz

Z Wikipedii

Paul Dundes Wolfowitz
Data urodzenia	22 grudnia 1943
Prezes Banku Światowego
Okres urzędowania	od 2005 do 1 lipca 2007
Przynależność polityczna	{{{partia}}}
Poprzednik	James Wolfensohn
Następca	Robert Zoellick

Dr Paul Dundes Wolfowitz (ur. 22 grudnia 1943 w Ithace, Nowy Jork), wiceminister obrony USA. Były prezes Banku Światowego.

[edytuj] Życiorys

Był drugim dzieckiem profesora Jacoba Wolfowitza i Lillian Dundes. Jacob Wolfowitz był polskim Żydem, który wraz z rodzicami w 1920 roku wyemigrował z Polski do USA^{[potrzebne źródło]}, wykładał na Cornell University.

Był wykładowcą w Yale University, jednym z jego studentów był Lewis Libby, późniejszy bliski współpracownik polityczny, którego wtedy poznał. Wolfowitz jest neokonserwatystą znanym ze swoich "jastrzębich" (ang. hawkish) poglądów. Jest gorącym zwolennikiem ekstremalnie proizraelskiego nastawienia polityki USA. Był jednym z głównych architektów wojny w Iraku. Od 2005 prezydent Banku Światowego. 17 maja 2007 podał się do dymisji po tym jak komisja etyki Banku uznała, że Wolfowitz postąpił nieetycznie przyznając awans i podwyżkę swojej kochance. 25 czerwca Zarząd Banku Światowego zatwierdził na prezesa Banku jedynego kandydata – Roberta Zoellicka. Objął on urząd 1 lipca.

[edytuj] "Doktryna Wolfowitza"

Nieoficjalna nazwa nadana dokumentowi Defense Planning Guidance z 1992 roku, którego autorami byli Wolfowitz i Libby. Dokument w zamierzeniu nie miał być upubliczniany, ale przedostał się do The New York Times i, po opublikowaniu przez tę gazetę jego założeń (8 marca 1992), stał się przedmiotem publicznych kontrowersji.

Choć administracja amerykańska odcinała się od niego, istnieje pogląd, że jest on fundamentem Doktryny Busha. Dokument zaleca prowadzenie agresywnej, jednostronnej polityki zagranicznej, włącznie z wojnami prewencyjnymi. Celem takiej polityki miało być zachowanie mocarstwowości przez Stany Zjednoczone.