Paweł Giżycki

Z Wikipedii

Paweł Giżycki (ur. ok. 1400, zm. 28 stycznia 1463) – herbu Gozdawa biskup płocki.

Był synem Więcława – sędziego sochaczewskiego, dziedzica wsi Giżyce, i Elżbiety. Bracia Wincenty, marszałek książąt mazowieckich, i Zygmunt, kanonik płocki.

Studiował w Pradze. Zgromadził wiele godności kościelnych – był kanonikiem płockim, krakowskim, gnieźnieńskim i poznańskim. Pełnił także funkcję pisarza ziemskiego krakowskiego. 29 maja 1439 został wybrany przez kapitułę na biskupa płockiego (jako następca Stanisława z Pawłowic). 21 sierpnia 1439 otrzymał potwierdzenie papieskie, a 27 grudnia przyjął sakrę biskupią.

Dokonał podziału archidiakonatu płockiego na: płocki i pułtuski. W 1444 r. razem z biskupem włocławskim Władysławem ustalił granice obu diecezji w tzw. miejscach spornych.

Po śmierci Władysława Warneńczyka zalecał na króla jednego z książąt mazowieckich (rok 1446). Po śmierci Bolesława IV i Władysława I został regentem w księstwie płockim w imieniu małoletnich książąt Siemowita i Władysława. Księżna Katarzyna za jego zasługi w czasie regencji, potwierdziła dawne przywileje kościoła płockiego i nadała nowe. Sprzeciwiał się wcieleniu Mazowsza do Korony.

Zdecydowany przeciwnik husytów. Fundator kolegiaty w Pułtusku (1449) gdzie po śmierci został pochowany.

Na płockiej stolicy biskupiej zastąpił go Ścibor z Gościeńczyc.