Pelagiusz I

Z Wikipedii

Pelagiusz I
Imię łacińskie	Pelagius I
Data wyboru	16 kwietnia 556
Zmarł	4 marca 561

Pelagiusz I, papież – jego pontyfikat przypadał w okresie od 16 kwietnia 556 do 4 marca 561.

Był synem Jana, wysokiego urzędnika administracji Rzymu. Z nominacji papieża Agapita I pełnił funkcję nuncjusza w Konstantynopolu; towarzyszył Agapitowi w jego nieudanej misji dyplomatycznej w Konstantynopolu w 536. Jeden z kolejnych papieży, Wigiliusz, wyjeżdżając do Konstantynopola powierzył Pelagiuszowi funkcję zarządcy Rzymu. Pelagiusz musiał wykazać się talentem dyplomatycznym, lawirując między chwiejnym stanowiskiem papieża i wolą cesarza Justyniana I. Jednocześnie przyszło mu zmierzyć się z oblężeniem Rzymu przez ostrogockiego króla Totilę.

W 555 papież Wigiliusz, potępiony przez sobór w Konstantynopolu, został pozbawiony urzędu i wkrótce zmarł, a cesarz Justynian wyznaczył na jego następcę Pelagiusza. Nowy papież zatwierdził decyzję soboru konstantynopolitańskiego, co spotkało się z opozycją kilku biskupów Italii - za heretyka uznali go m.in. biskupi Mediolanu i Akwilei. Pelagiusza oskarżano także o zamordowanie Wigiliusza. Wprawdzie oczyścił się on z zarzutów, składając uroczystą przysięgę, ale z biskupami Mediolanu i Akwilei pojednali się dopiero jego następcy.

[edytuj] Źródła

• Jan Wierusz Kowalski, Poczet papieży, Warszawa 1986