Peter Lax

Z Wikipedii

Peter David Lax (ur. 1 maja 1926 w Budapeszcie) – amerykański matematyk pochodzenia węgierskiego.

W 1941 r. wraz z rodzicami wyemigrował do Nowego Jorku. W 1949 r. otrzymał doktorat na Uniwersytecie Nowojorskim. W 1950 r. pracował w Los Alamos (później jako konsultant). W 1951 r. powrócił do Nowego Jorku i podjął pracę w Instytucie Couranta na Uniwersytecie Nowojorskim (gdzie był dyrektorem w latach 1972-80). Otrzymał wiele nagród za swoje prace, począwszy od nagrody Chauvenet w 1974 r., nagrodę Norberta Wienera (przyznawaną przez American Mathematical Society) w 1975 r., National Medal of Science w 1986 r. i wiele innych. W 1996 r. został wybrany członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego (American Philosophical Society). Jest także autorem wielu podręczników analizy funkcjonalnej, algebry liniowej, rachunku różniczkowego i równań różniczkowych cząstkowych.

W 2005 r. otrzymał Nagrodę Abela za "przełomowy wkład w teorię i zastosowania równań różniczkowych cząstkowych[...]", w szczególności za wkład w teorię systemów hiperbolicznych nieliniowych, opublikowany w latach 1950 i 1960. Ponadto przełomowe okazały się jego prace na solitonami, entropią i falą uderzeniową.

Jego nazwisko jest związane z wieloma ważnymi problemami współczesnej matematyki:

• teoria Laxa-Levermore'a,
• twierdzenie Laxa-Milgrama,
• twierdzenie Laxa-Richtmyera,
• warunek entropii Laxa.