Pierre Charles Silvestre de Villeneuve

Z Wikipedii

Pierre Charles Jean Baptiste Silvestre de Villeneuve (ur. 31 grudnia 1765 w Valensole, zm. 22 kwietnia 1806 w Rennes) – francuski wiceadmirał, dowódca francusko-hiszpańskiej floty w bitwie pod Trafalgarem.

W wieku 15 lat wstąpił do królewskiej marynarki. W 1790 poparł rewolucjonistów. Wówczas ze swojego nazwiska usunął przedimek de świadczący o szlacheckim pochodzeniu, unikając w ten sposób zwolnienia z wojska. W 1796 został awansowany do stopnia kontradmirała. W 1798 podczas przegranej bitwy morskiej pod Abukirem dowodził tylną strażą okrętów francuskich.

W 1804 cesarz Napoleon Bonaparte mianował go wiceadmirałem i powierzył mu stanowisko dowódcy floty w Tulonie. Okręty Villeneuve'a miały przełamać brytyjską blokadę i popłynąć na Karaiby, aby zmylić Anglików. Następnie Francuzi mieli wrócić do Kadyksu, połączyć się z liniowcami hiszpańskimi i wyruszyć na kanał La Manche, aby osłaniać desant sił Napoleona na Wielką Brytanię. Mimo brytyjskiego pościgu kierowanego przez admirała Horatio Nelsona udało się Villeneuve'owi dopłynąć do Martyniki, po czym zawrócił i zawinął do Kadyksu. 18 października 1805 wyruszył na wschód wraz z 34 statkami francuskimi i hiszpańskimi. Stoczona trzy dni później bitwa pod Trafalgarem zakończyła się klęską sił francusko-hiszpańskich. Villeneuve, który w jej trakcie popełnił wiele błędów, dostał się do niewoli.

Po kilkumiesięcznym pobycie w brytyjskiej niewoli Villeneuve powrócił do Francji. 22 kwietnia został znaleziony martwy w swym domu w Rennes z kilkoma ranami kłutymi w klatce piersiowej. Pojawiły się plotki, że został zamordowany przez agentów Napoleona, który nie mógł znieść indolencji militarnej swojego wiceadmirała, jednak tamtejsza policja stwierdziła samobójstwo Villeneuve'a.