Pierre Harmel
Z Wikipedii
Pierre Charles José Marie Harmel (ur. 16 marca 1911 w Ukkel) - belgijski prawnik, polityk chadecki, premier.
Był profesorem prawa i wykładowcą na uniwersytecie w Liège.
Od 1946 był deputowanym, a od 1971 do 1977 - senatorem, gdzie od 19 października 1973 do 9 marca 1977 był prezydentem izby.
Od 8 czerwca 1950 do 23 kwietnia 1954 był ministrem edukacji w rządach: Jeana Duvieusarta, Josepha Pholiena, Jeana Van Houtte. Od 23 czerwca 1958 do 6 listopada 1958 był ministrem sprwiedliwości, następnie - do 3 września 1960 - ministrem kultury, a później - do 25 kwietnia 1961 - ministrem administracji w trzech kolejnych gabinetach Gastona Eyskensa. Od 28 lipca 1965 do 19 marca 1966 był premierem. Od 19 marca 1966 do 26 stycznia 1973 był ministrem spraw zagranicznych w rządach Paula Vanden Boeynantsa i Gastona Eyskensa.
Léon Delacroix • Henri Carton de Wiart • Georges Theunis • Aloys van de Vyvere • Prosper Poullet • Henri Jaspar • Jules Renkin • Charles de Broqueville • George Theunis • Paul van Zeeland • Paul-Emile Janson • Paul-Henri Spaak • Hubert Pierlot • Achille Van Acker • Paul-Henri Spaak • Achille Van Acker • Camille Huysmans • Paul-Henri Spaak • Gaston Eyskens • Jean Duvieusart • Joseph Pholien • Jean Van Houtte • Achille Van Acker • Gaston Eyskens • Théodore Lefèvre • Pierre Harmel • Paul Vanden Boeynants • Gaston Eyskens • Edmond Leburton • Leo Tindemans • Paul Vanden Boeynants • Wilfried Martens • Mark Eyskens • Wilfried Martens • Jean-Luc Dehaene • Guy Verhofstadt • Yves Leterme
