Pietro Pileo di Prata

Z Wikipedii

Pietro Pileo di Prata (ur. 1330 — zm. w grudniu 1401) — włoski kardynał okresu Wielkiej Schizmy Zachodniej.

Pochodził z rodziny hrabiów Prato. Wybrawszy karierę duchowną, został archiprezbiterem kapituły w Padwie. Był biskupem Treviso (1358-59) i Padwy (1359-70) oraz arcybiskupem Rawenny (1370-87). Służył jako legat papieski w Bolonii (1371) i we Flandrii (1375). We wrześniu 1378 Papież Urban VI mianował go kardynałem. W latach 1378-85 był legatem Urbana VI w krajach Europy Północnej, gdzie popierał racje Urbana VI przeciwko roszczeniom "awiniońskiego" antypapieża Klemensa VII. Po powrocie do Rzymu został mianowany kardynałem-biskupem Frascati (listopad 1385), wkrótce jednak, zrażony postępowaniem Urbana VI, przeszedł do opozycji wobec niego. Pod koniec 1385 roku wspólnie z czterema innymi kardynałami podpisał list do rzymskiego duchowieństwa, w którym protestował przeciwko brutalności Urbana VI. Papież wydał nakaz jego aresztowania ale udało mu się uciec. W październiku 1387 Urban VI pozbawił go godności kardynalskiej i wyższych stanowisk kościelnych, jednak wówczas przystąpił do obediencji "awiniońskiej". Klemens VII mianował go administratorem Viviers (1387-90) oraz kardynałem-prezbiterem (1388) i wysłał go na czele armii do północnych Włoch. Po wyborze Bonifacego IX na papieża w 1389 powrócił do "rzymskiej" obediencji. Bonifacy IX 13 lutego 1391 ponownie mianowął go kardynałem-biskupem Frascati. Został wówczas przezwany Tricapella, od trzech kapeluszy kardynalskich jakie otrzymał (od Urbana VI w 1378, Klemensa VII w 1388 i Bonifacego IX w 1391). Zreorganizował uniwersytet w Perugii. 1393-97 był legatem w Umbrii, a w 1398 wikariuszem papieskim w Rzymie. Od 1397 prawdopodobnie sprawował funkcję dziekana Świętego Kolegium Kardynałów.