Pietropawłowsk (1897)

Z Wikipedii

Pietropawłowsk
Historia
Położenie stępki	styczeń 1893
Wodowanie	1 listopada 1894
Oddanie do służby	1897
Status okrętu	zatopiony przez minę w pobliżu Port Arthur 13 kwietnia 1904
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	11354 ton
Długość	112,5 m
Szerokość	21,3 m
Zanurzenie	8,6 m
Napęd	2 śruby maszyny parowe potrójnego rozprężania 14 kotłów cylindrycznych opalanych węglem 10600 KM (7900 kW)
Prędkość	16.8 knots
Zasięg	3,790 nm, 1,310 tons coal
Załoga	662
Uzbrojenie	4 × 305 mm (2 × 2) 12 x 152 mm (4 × 2, 4 × 1) 10 x 47 mm 28 x 37 mm 6 wyrzutni torpedowych
Opancerzenie	pancerz Harveya burtowy: 203-305 mm wieże artylerii gł.: 250 mm wieże art. śr.: 120 mm wieża dowodzenia: 230 mm pokład: 76 mm

Pietropawłowsk (ros. Петропавловск) rosyjski pancernik, okręt główny typu Pietropawłowsk. Służył w Imperialnej Marynarki Wojennej Rosji.

W 1901, gdy tarcia pomiędzy Rosją i Japonią wzrosły, pancernik został przydzielony do Eskadry Wschodniej Azji (która później stała się Pierwszą Eskadrą Pacyfiku), której został okrętem flagowym.

Na początku wojny rosyjsko japońskiej, w marcu i na początku kwietnia 1904, okręt był zaangażowany w akcje przeciw okrętom japońskim. Pływał wtedy pod dowództwem nowoprzybyłego admirała Stepana Makarowa. 13 kwietnia 1904 Pietropawłowsk wszedł na minę w pobliżu Port Artur i poszedł na dno wraz z dużą częścią załogi (w tym admirał Makarow i znany rosyjski malarz batalistyczny Wasili Wereschagin). Wśród uratowanych członków załogi był wielki książe Kirył Władymirowicz, kuzyn cara Mikołaja II.