Wikipedia:Pierwsza Bitwa na Tablicy Ogłoszeń

Z Wikipedii

Zdarzenia opisane w tym haśle są żenujące dla niektórych Wikipedystów, którzy nie mogą uwierzyć, że coś tak błahego mogło spowodować tyle hałasu o nic.

Pierwsza Bitwa na Tablicy Ogłoszeń Wojny edycyjne
Pierwsza Bitwa na Tablicy Ogłoszeń na obrazie WarX-a obrazująca rewert w wykonaniu kadm. Benodykta, choć według innych źródeł jest to obraz C. Wahlboma przedstawiający śmierć nomen omen króla szwedzkiego w bitwie pod Lutzen
Data	1-2 lipca 2007
Miejsce	okolice WP:TO
Wynik	zwycięstwo połączonych sił inkluzjonistów i mediatorów
Przyczyna	Laurki
Strony konfliktu Kapituła Lauru kanałowcy i przyjezdni grupa admińsko-ircowa Dowódcy Floriann von Lauren Radomił vel Surgeon Siły 2-10 ("wielu"[1]), partyzantka inkluzjonistów 1 Brygada Kawalerii Rewertowej, dow. gen. bryg. McMonster (odwód) 44 Korpus Piechoty IRC-owej Polskiej Wikipedii, dow. st. chor. szt. Herr Kriss Marynarka Blokująca, dow. kmdr por. Hołek Straty główny korpus rozbity, dowódca zabity, 1 osoba dezerterowała, wiele ograniczyło swą działalność w świecie alternatywnym, jednodniowa delegalizacja Kapituły, zawieszenie traktatu o orderach moralnie duże (zwiększone zwątpienie w słuszność walki), fizycznie praktycznie żadne

Pierwsza Bitwa na Tablicy Ogłoszeń – bitwa toczona w dniach 1-2 lipca 2007, w czasie trwania wojen edycyjnych. Na polach tablicowych stoczono jedną z największych bitew w historii polskiej Wikipedii, bitwę między siłami Kapituły Lauru ("wielu"^[1]), pod dowództwem wielkiego mistrza Florianna von Laurena, a połączonymi siłami admińsko-ircowymi, pod dowództwem Radomiła vel Surgeona, liczącymi w sumie 3 administratorów, jednego sympatyka i jednego dezertera. Z tej liczby tylko admiństwo polskie dorównywało w pewnym stopniu uzbrojeniem i wyszkoleniem ciężkiej piechocie Laurithes reprezentującej najwyższy poziom inkluzjonizmu.

Spis treści 1 Geneza bitwy 2 Przebieg bitwy 3 Sytuacja po bitwie 4 Przypisy

[edytuj] Geneza bitwy

14 czerwca 2007 von Lauren zaproponował polskiej Wikipedii traktat o orderach, który po przyjęciu miałby z powrotem stworzyć warstwy społeczne wśród wikipedystów. Do godziny 19:12 czasu warszawskiego przyszła Kapituła Lauru obradowała nad formą orderów, czy będą to nagrody za wkład w życie publiczne czy raczej za konkretne osiągnięcia techniczne w określonych dziedzinach. O tejże godzinie próbowano pierwszy raz obalić traktat. Stan de Wilk pierwszy poruszył tłum, przemawiając tymi słowy: "Tu się pisze encyklopedię, a nie dopieszcza niedopieszczonych". Pośród śmiechów przyszłej Kapituły słychać było stanowcze poparcie Naczelnego Tłumacza Wojciecha pseudo Ędzicha. Swoje poparcie dla de Wilka okazał również Radomił vel Surgeon oraz Galileusz Binarny, nadworny pomocnik von Laurena.

Wobec tego von Lauren zastosował metodę stopy w drzwiach i osobiście stworzył przyczółek w przestrzeni nazw meta (Wikipedia) dla Kapituły i nominacji. Atak okazał się nie do końca skuteczny, gdyż nieoczekiwanie do sprawy wmieszał się miejscowy szeryf, znany też jako wielki marszałek szwedzki, który spowodował przeniesienie stron do prywatnej przestrzeni nazw von Laurena. Tam też toczyły się przygotowania i nominacje, przyjęte również przez wikipedian z bardzo niskimi numerami.

Podczas wolnego zebrania wikipedystów, komendant Radomił vel Surgeon okazał swój contradictio temu pomysłowi, mówiąc: "Wikipedia znana zawsze była ze swej egalitarności, zaś to stoi w manifestus sprzeczności z tą zasadą równości wszystkich użytkowników"^[2].

[edytuj] Przebieg bitwy

1 lipca 2007 o godzinie 15:28 czasu warszawskiego Floriann von Lauren osobiście poprowadził do ataku na pola tablicowe własny oddział, który został zmuszony do odwrotu przez siły vel Surgeona po około 20 minutach. Następny atak przeprowadzony został również przez von Laurena i ponownie, tym razem po ośmiu minutach, vel Surgeon odparł atak przeciwnika. Floriann von Lauren, zrozpaczony wynikiem, postanowił poszukać bliskiego wsparcia. Pomocy udzielił mu Hałaśliwy Gwiezdnik użyczając korpusu własnych łuczników. Ponieważ jednak vel Surgeon został odesłany do siedziby ircowników, dowództwo nad obroną przejął 44 Korpus Piechoty IRC-owej Polskiej Wikipedii pod dowództwem st. chor. szt. Herr Krissa. Po krótkiej, acz wyczerpującej, trzyminutowej walce, zwycięstwo znów odniosła strona admińsko-ircowa.

Druga faza ataku nastąpiła po odzyskaniu przez dowódcę Inclusiones sił do działania. O godzinie 20:16, po blisko 4 godzinach spokoju, na polach tablicowoch znowu można było usłyszeć szczęk oręża. Floriann von Lauren ruszył do ataku na siły admińsko-ircowe. Jednak stacjonująca nieopodal Marynarka Blokująca pod dowództwem kmdr por. Hołka, postanowiła wziąć na swoje barki odpowiedzialność za los potyczki i po wytycznych st. chor. szt. Herr Krissa, kolejny raz odparła atak inkluzjonistów. Von Lauren próbował akcji politycznej, wysyłając gońca do obozu admińsko-ircowego z informacją, że jeśli nie zezwolą na zajęcie pól tablicowych, zaskarży ich do Wielkiego Trybunału. Wielki Trybunał został uwikłany w afery korupcyjne i zniesławił się zajmując się sprawami drobiu, uważany więc za bezsilny nie spowodował popłochu w obozie.

Po powrocie gońca, von Lauren rozpoczął kolejną próbę, w której przeszkodził mu tajny agent Trzeciego Wydziału, posługujący się fałszywym nazwiskiem Grzegorz Dąbrowski. Dzięki niemu w zasadzkę adminów wpadł st. kpr. Minimus, którego udało się nakłonić do dezercji.

Marynarka Blokująca przegnała z pół tablicowych siły von Laurena i zabezpieczyła teren. Temu działaniu sprzeciwiła się 1. Brygada Kawalerii Rewertowej pod dowództwem szkockiego gen. bryg. McMonstera, która - odnosząc się pól jako ziemi niczyjej - dała wolną rękę działaniom von Laurena. Tenże, próbując kolejnej ofensywy, kolejny raz zagroził wszczęciem walki przeciwko siłom admińsko-ircowym w Wielkim Trybunale. Bitwa, która miała okazać się rozstrzygająca, zakończyła się rozbiciem głównego korpusu i pojmaniem von Laurena. Jednak ekwilibrystyczne i erudycyjne zdania społeczności ircowej (w tym między innymi ppor. SW Adama) przekonały gen. bryg. McMonstera do puszczenia wolno von Laurena.

Sytuację załagodził ppor. SW Adam (gen. bryg. McMonster uznał, że ppor. SW Adam zachował neutralność biorąc udział w wojnie "w charakterze mediatora"), który uznał, iż "jeżeli może być na tablicy link do jakiejś ankiety jednego użytkownika, to niech jest też chociaż link do tego lauru".

Gdy już sądzono, że bitwa zakończyła się moralną przegraną ircoadmonitów, a pola tablicowe, na których został wstrzymany wypas armenti, a za które Floriann von Lauren musiał opłacić daninę, zostały oddane inkluzjonistom, kadm. Benodykt zdelegalizował Kapitułę, contra legem facere, usuwając wszelkie o niej zapiski. Wywołało to oburzenie nie tylko Inclusiones et Laurithes, lecz również części samych sił admińskich. Na tajnym spotkaniu, które wcale nie miało miejsca Gytha Torkelsdotter wyraziła swój sprzeciw temu działaniu, szczególnie po uprzednim wzięciu do niewoli von Laurena. Na tym samym posiedzeniu Radomił vel Surgeon wyraził poparcie dla kadm. Benodykta, mówiąc jednak, że cel nie uświęca środków, a reakcja Benodykta była zdecydowanie zbyt gwałtowna. Z poparciem dla kontradmirała nie zgodził się m.in. kmdr por. Hołek, który przypomniał staropolskie przysłowie: "Nie chodzi o to, by złapać króliczka, lecz gonić go".

[edytuj] Sytuacja po bitwie

Bitwa obnażyła niezdecydowanie obozu admińsko-ircowego. Tworząca teoretycznie silną klikę rycerzy, strona admińsko-ircowa okazała się nieskuteczna nie tyle w walkach polowych, lecz w wyborach decyzji na górnych szczeblach. Ustawa o delegalizacji Kapituły była prawomocna jedynie przez jeden dzień, co spowodowane było samowolką kadm. Benodykta, który następnie dostał rykoszetem podczas szarpaniny na targu i opuścił plac zabaw. W zamian za to, działając rozjemczo biskup 2P oddał sprawę w ręce Mniejszego Trybunału, który prawdopodobnie końcowo rozstrzygnie spór między inkluzjonistami i grupą admińsko-ircową.

W międzyczasie traktat o orderach został zawieszony w celu przedyskutowania jego formy. Pomimo tego członkowie Mniejszego Trybunału rozpoczęli atak łasiczej mowy, z której praktycznie nic nie wynika^[3][4]. Znalazły się jednak pośród nich ważne głosy, mówiące o rozwarstwieniu społecznym, "elitarności" Lauru i tworzeniu przez Kapitułę towarzystwa wzajemnej adoracji^[5] oraz o sporządzeniu ogólnokrajowego referendum w sprawie Laurów^[6].

Tymczasem przybyły z Albionu Powerek, 3. wicehrabia Stirling, zażądał przed Trybunałem spalenia wszelkich kronik całego zajścia uważając najwyrażniej, że mala causa silenda est oraz aby zaszłości tragicznych ludowi prostemu nie przypominały - bo po bitwie godzi się przeciwnika uścisnąć i na biesiadę zaprosić, a nie dawne dzieje wypominać mu. Gwałtownie temu zapobiec się starał chodzący do góry nogami Żelazny Kangur z kohortami SDU twierdzący, iż kronikę ad feliciora tempora i ku przestrodze potomności zachować należy^[7]. Liczni skrybowie wtórowali Kangurowi, twierdząc, że palenie ksiąg zawżdy barbarzyństwem jest, choćby kompletne głupoty i bezeceństwa zawierały.

Przypisy