Pinturicchio
Z Wikipedii
Pinturicchio, właściwie Bernardino di Betto zwany Pinturicchio - (ur. ok. 1454 w Perugii, zm. 11 grudnia 1513 w Sienie), malarz włoski. Należał do umbryjskiej szkoły malarstwa, był uczniem Perugina. Razem ze swoim nauczycielem znalazł się w gronie artystów, dekorujących Kaplicę Sykstyńską. Przypisuje mu się freski Podróż Mojżesza oraz Chrzest Chrystusa. Pracował na dworze kolejnych pięciu panujących papieży. W latach 1492- 1495 ozdobił apartamenty papieża Aleksandra VI, stosując fantastyczne, groteskowe motywy malarskie. W 1503 przyjechał do Sieny na życzenie Piusa III, aby dekorować sale Biblioteki Sieneńskiej należącej do rodu Piccolominich (z niego pochodził nowy papież). Z Pinturicchiem współpracował wówczas Rafael Santi.
Był ceniony za subtelność i liryczny ton obrazów. Vasari krytykował go jednak za nieporadnie wykreślaną perspektywę, słabą kompozycję oraz za to, że:
- nadużywał w swych malowidłach ozdób oraz reliefów pozłacanych, a to dlatego, by przypodobać się osobom, które niewiele miały pojęcia o sztuce, ponieważ dzieła jego zyskiwały w ten sposób na blasku i widoczności, a w gruncie rzeczy świadczyły o nieporadności artysty.[1]
[edytuj] Przypisy
- ↑ Giorgio Vasari w: Waźbiński Zygmunt, Malarstwo quattrocenta, Wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1972, s.78.