Podłoże Middlebrooka
Z Wikipedii
Podłoże Middlebrooka (7H10, 7H11) - stałe, agarowe, nieselektywne[1] podłoże hodowlane używane do trudnej hodowli prątków. W przeciwieństwie do drugiego powszechnie stosowanego podłoża Löwensteina-Jensena jest przezroczyste, więc małe kolonie mogą być zaobserwowane wcześniej[2]. Czas od posiewu do wykrycia drobnoustroju wynosi średnio 17 dni (na podłożu LJ około 20)[3]. Jest pożywką z wyboru podczas podejrzenia zakażenia Mycobacterium genavense.
W 1949 Dubos i Middlebrook opracowali płynne podłoże (7H9) składające się z między innymi z kwasu oleinowego oraz albumin. Podłoże 7H9 może być używane ciągle do diagnostyki plwociny[4]. W 1958 opracowano stałe podłoże (7H10), a 10 lat później je jeszcze ulepszono (7H11).
Przypisy
- ↑ Laboratory media for the cultivation of tubercle bacillus PMID: 9637817
- ↑ Mikrobiologia i choroby zakaźne. Gabriel Virella. ISBN 83-85842-59-4. Strona 192
- ↑ Comparison of the mycobacteria growth indicator tube with MB redox, Löwenstein-Jensen, and Middlebrook 7H11 media for recovery of mycobacteria in clinical specimens. PMID: 10203488
- ↑ Detection and identification of mycobacteria by mycolic acid analysis of sputum specimens and young cultures. PMID: 17628728
