Pogoń Poznań

Z Wikipedii

Pogoń Poznań - nieistniejący już polski klub piłkarski. Powstał 1913 roku pod nazwą "Trytonia", ale jeszcze w tym samym roku zmienił nazwę na bardziej swojsko brzmiącą "Pogoń". Przed I wojną światową i w czasie jej trwania drużyna Pogoni rozgrywała towarzyskie spotkania z istniejącymi wtedy zespołami polskimi:Posnanią, Spartą, Unią i Wartą z Poznania, Fervorem Kościan (dzisiejsza Obra Kościan), Stellą Gniezno i innymi. W 1919 roku Pogoń wzięła udział w pierwszych w wolnej Polsce mistrzostwach okręgu, w których zajęła ostatnie (5) miejsce ulegając Unii Poznań, Warcie Poznań, Posnanii Poznań i Ostrovii Ostrów Wielkopolski. Od 1921 roku uczestniczyła w rozgrywkach klasy A, zajmując przez kilka lat czołowe lokaty (2-5), by wreszcie w 1928 roku sięgnąć po tytuł mistrza. Dał on Pogoni prawo ubiegania się o wejście do I ligi, ale w rozgrywkach kwalifikacyjnych nie odniosła sukcesu. Do I ligi dokoptowano Cracovię Kraków, a eliminacje wygrał Śląsk Świętochłowice. W następnych latach grała z różnym powodzeniem w kl. A i kl. B. Dobre wyniki uzyskiwała Pogoń w meczach towarzyskich. Np. w 1922 uległa minimalnie ówczesnemu wicemistrzowi Polski - Polonii Warszawa 2-4 i zremisowała z Łódzkim Towarzystwem Sportowo-Gimnastycznym 1-1, w 1923 roku zremisowała z Warszawianką 4-4, a w 1925 roku pokonała dwie niemieckie drużyny WM Danzing (Gdańsk) 4-0 i VF Leibesubungen 1-0, a w 1927 roku wygrała z trzecią drużyną w Polsce - miejscową Wartą 3-2. Wielu zawodników Pogoni występowało w reprezentacji miasta Poznania bądź okręgu poznańskiego, między innymi Kazimierz Śmiglak. Po wznowieniu działalności sportowej w 1945 roku drużyna Pogoni nie odgrywała już większej roli, a w 1947 nastąpiła fuzja z Kolejarzem.

W 1946 roku 200-setny mecz w barwach Pogoni rozegrał Józef Walkowiak.