Śląsk Świętochłowice
Z Wikipedii
| Śląsk Świętochłowice | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełna nazwa | Miejski Klub Sportowy Śląsk Świętochłowice | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przydomek | Niebiescy, Skałka | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data założenia | 1920 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Stadion | Skałka | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liczba miejsc | 244 (trybuna główna) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Prezes |  Andrzej Jasicki |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | Antoni Jojko |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liga | Klasa okręgowa | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2006/07 | IV liga, 15 miejsce (spadek) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Śląsk Świętochłowice to śląski klub sportowy z Świętochłowic założony w 1920 r. Obecnie istnieją trzy sekcje: piłkarska, speedrowerowa, oraz żużlowa.
Spis treści |
[edytuj] Sekcja piłkarska
[edytuj] Historia
Zebranie założycielskie- doszło do niego z inicjatywy Polskiego Komisariatu Plebiscytowego- odbyło się 20 lutego 1920 roku. W sali Pawlasa przy ulicy Wyzwolenia zebrało się 40 osób i tam wybrano pierwszego prezesa- Stefana Szafranka. Pierwszy swój mecz Śląsk Świętochłowice rozegrał 21 marca 1920 roku pokonując 2:1 Polonię Bytom. Zwycięzcy wystąpili w składzie: Jan Zejman, Walenty Szołtysek, Bronisław Kluba, Henryk Woźnica, Franciszek Hajduk, Józef Hajduk, Ryszard Nowak. Jerzy Nowrotek, Zygfryd Majer, Antoni Szmagoń i Rudolf Woźnica.
Już po ustanowieniu polskiej administracji szeregi Śląska zasilili gracze niemieckiego klubu SV 1913, w którym zrzeszeni byli jednak również Polacy. Ten klub "stając się coraz mniej popularnym stracił możliwość dalszej egzystencji"- tak opisuje klubowy kronikarz upadek starszego o siedem lat poprzednika Śląska. W początkowym okresie Śląsk miał ogromne problemy z boiskiem. Pierwsze mieściło się na terenie plant, naprzeciw ogrodu jordanowskiego. Nie bardzo nadawało się do rozgrywania poważnych meczów, bo piłka co rusz wpadała albo do przepływającej w pobliżu rzeki Rawy, albo na hałdę, albo wreszcie do ogrodu koncertowego niejakiego Malego. Przystąpiono, więc do budowy nowego boiska- przy Szybie Oskara, na terenie dzisiejszych ogródków działkowych. Nie grano jednak tam długo, bo z powodu szkód górniczych boisko trzeba było zamknąć. Wobec tego Śląsk zmuszony był rozgrywać mecze no boisku należącym do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej przy kościele Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Za wynajmowanie boiska płacono i to "dość dużo jak na ówczesne czasy"- to komentarz kronikarza.
Skoro już mowa o pieniądzach- pierwszy awans świętochłowiczan do ekstraklasy w 1928 roku przysporzył im wiele... finansowych kłopotów. Klub był przecież na własnym rozrachunku, tymczasem dochody z meczów starczały nawet na bilety powrotne dla gości i opłacenie sędziowskiej delegacji. A skąd brać pieniądze na wyjazdowe mecze ligowe do Warszawy, Lwowa, Torunia czy Poznania ? Ludzie związani z klubem świadomi byli jego sytuacji finansowej, toteż nikt nie robił tragedii, gdy po roku drużyna ze Świętochłowic spadła z ekstraklasy. Wróciła do niej w 1935 roku, ale wówczas sytuacja Śląska była już znacznie lepsza, niż w latach dwudziestych- w zarządzie znaleźli się ludzie mający spore wpływy w mieście; na jego czele stanął dyrektor Szpitala Miejskiego dr Antoni Wojcieszyn. To wtedy wybudowano kolejne klubowe boisko. Przetrwało ono do czasów powojennych, potem jednak zlokalizowany został tam wydział blach pokrewnych huty Florian. Wtedy również w drużynie pojawili się pierwsi piłkarze spoza Świętochłowic - Mieczysław Wysocki z Śmigłego Wilno, Hubert Smol z HKS Szopienice, Erwin Pogodzik z KS Radlin oraz Michalski z Rymera Niedobczyce. I wtedy też Śląsk zanotował najlepszy wynik w historii klubu- zakończył rozgrywki pierwszoligowe na piątym miejscu.
Następny rok przynosi szereg zaszczytów, z których najważniejszym wydaje się wyjazd Huberta Gada na igrzyska olimpijskie w Berlinie - był tam jedną z jaśniejszych postaci naszej drużyny. Trzy lata później w drużynie narodowej debiutowali dwaj dalsi piłkarze Śląska, Ewald Cebula i Zygmunt Kulawik. Co ciekawe, świętochłowiczanie nie grali już wtedy w ekstraklasie, bowiem spadli z niej w 1936 roku. Trzy lata później mieli jednak doskonałą drużynę, silną, przecież ligę śląską wygrali bez wysiłku. Kronikarz zapisał: "Skrystalizował się skład drużyny, która jak nigdy dotąd był mało zmieniany, tak że zgranie poszczególnych formacji między sobą było doskonałe. Odmładzanie drużyny odbywał się w sposób stopniowy, zawodnicy znali się zatem i wiedzieli, na co ich stać". Latem 1939 roku Śląsk przewodził w finałowej grupie czterech drużyn walczących o dwie premie w ekstraklasie, ale rozgrywki przerwała wojna.
W Świętochłowicach Niemcy stworzyli własny klub- TuS Schwientochlowitz, w którym grali prawie wszyscy piłkarze przedwojennego Śląska, a na dodatek doskonały bramkarz Ruchu Chorzów, Walter Brom. Stopniowo piłkarzy zaczęło jednak ubywać - trafiali do niemieckiego wojska. Najlepszego z nich Ewalda Cebulę wojenne losy rzuciły do Włoch- występował tam w klubie Anconanitana, a propozycję gry złożyło mu nawet słynne Lazio. Nie skorzystał, wrócił do Polski. Najpierw grał w Śląsku, a potem w chorzowskim Ruchu.
Śląsk reaktywowano po wojnie - ale mimo ambicji i poświęcenia działaczy, klub nie zdołał już nawiązać do przedwojennych tradycji.
[edytuj] Kadra
| Bramkarze | Obrońcy | Pomocnicy | Napastnicy |
|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
[edytuj] Sukcesy
- 5. miejsce w I lidze - 1935
- Mistrzostwo polskiej części Górnego Śląska (x4): 1927, 1934, 1938, 1939[1]
[edytuj] Znani piłkarze
- Adam Bensz
- Ewald Cebula
- Roman Cegiełka
- Daniel Gacek
- Hubert Gad
- Sebastian Jurok
- Adam Kryger
- Hubert Kulawik
- Teodor Peterek
- Tomasz Rudek
- Dariusz Rzeźniczek
- Arkadiusz Szczygieł
- Daniel Tukaj
- Grzegorz Wagner
- Grzegorz Żmija
[edytuj] Sekcja żużlowa
| Śląsk Świętochłowice | |
| Infomacje ogólne | |
| Założony | 1951 |
| Barwy | niebiesko-białe |
| Przydomek | "węże" |
| Adres | ul. Bytomska 40 |
| Infomacje o stadionie | |
| Stadion | "Skałka" |
| Pojemność | 286 (trybuna główna) |
| Długość toru | 373 m |
| Rekord toru | 67,28 s - 24 sierpnia 1996 Hans Nielsen |
[edytuj] Historia
W 1951 roku miłośnik sportu motorowego, czynny wówczas już zawodnik – Robert Nawrocki, startujący w żużlowej drużynie Rybnika, a później Gwardii Katowice postanowił spopularyzować żużel w rodzinnych Świętochłowicach. Swym zapałem potrafił sobie zjednać przychylność i pomoc miejskich władz oraz otoczyć się gronem młodych zapaleńców, którzy wprawdzie o żużlu nie mieli wówczas zbyt dużego pojęcia, ale byli gotowi poświęcić całkowicie swój wolny czas temu nowemu sportowi.
Początki były jednak bardzo trudne. Do zbudowania toru musiał wystarczyć zapał ludzi i fachowe kierownictwo pioniera– Roberta Nawrockiego. W ten sposób powstał tor żużlowy wybudowany w czynie społecznym na Święto Odrodzenia. Został on oddany do użytku 22 lipca 1951 roku. Gorzej było ze sprzętem, a zwłaszcza maszynami. Początkowo świętochłowiczanie mieli do dyspozycji tylko dwa przystosowane do wyścigów na torze motocykle: NSU i Rudge AJS, a zawodników było czterech – Nawrocki, Makuła, Staneczko i Klima.
Mimo jednak wszystko, wbrew wszelkim przeszkodom i trudnościom entuzjazm i zapał garstki ofiarnych zawodników, działaczy i sympatyków pozwolił pokonać jedną przeszkodę po drugiej. Wkrótce więc w Świętochłowicach powstała prawdziwa drużyna, która po przeniesieniu tu Centralnej Sekcji Żużlowej "Stal" w 1953 roku wystartowała w lidze. Do drużyny bowiem doszli tacy zawodnicy jak: Haduła, Fietko i Iżewski z Rzeszowa, później dołączyli znani wówczas Wiśniewski, Kaiser i Rurarz. Wtedy już zmagania na czarnym torze oglądało regularnie kilka tysięcy kibiców. Żużlowcy Śląska czterokrotnie wywalczyli mistrzostwo wśród drugoligowców, a wicemistrzostwo Polski w ekstraklasie w 1969, 1970 i 1973 roku było największym sukcesem klubu.
Zawodnicy Śląska znacznie więcej sukcesów zanotowali jednak w rywalizacji indywidualnej. Paweł Waloszek w roku 1970 we Wrocławiu wywalczył tytuł indywidualnego wicemistrza świata za Ivanem Maugerem, kilkakrotnie z drużyną zdobył tytuł mistrza świata i Europy. Niewiele mniej osiągnięć zanotował też Jan Mucha, wielokrotny reprezentant kraju, zdobywca Złotego Kasku i wielu innych trofeów krajowych i zagranicznych. Oprócz Waloszka i Muchy, należy w tym miejscu jeszcze wymienić kilku innych znaczących dla świętochłowickiego żużla zawodników. Jerzy Kochman był niekwestionowanym liderem Śląska w latach 80., choć jego kariera potoczyłaby się może inaczej gdyby nie pozasportowe perypetie wielokrotnego finalisty mistrzostw Polski. Także Krzysztof Zarzecki zasługuje tutaj na wzmiankę, bowiem to on był trzecim z filarów świętochłowickiego zespołu w latach 80., obok wspomnianych Waloszka i Kochmana.
Były to jednak już jedne z ostatnich tłustych lat Śląska, bowiem począwszy od lat 90. żużel w tym mieście coraz bardziej tracił na jakości, aż w 1996 roku zdecydowano o rocznym zamknięciu sekcji motorowej. Po dwunastu miesiącach powołano do życia Towarzystwo Żużlowe Śląsk, które niebawem przemianowano z przyczyn finansowych na Stowarzyszenie Żużlowe Śląsk. Ostatnie lata sportu żużlowego w Świętochłowicach przypominają raczej walkę o utrzymanie go przy życiu niż o ligowe punkty. Jednym z bardziej znanych zawodników występujących w ostatnich latach w Śląsku był Zenon Kasprzak – były indywidualny mistrz Polski i finalista mistrzostw świata. Rok 2002 był ostatnim jeśli chodzi o ligowe zmagania na "Skałce".
[edytuj] Historia startów sekcji w lidze
| Sezon | Liga | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1948 | I | 4 | (w tym sezonie jako Klub Motocyklowy Ostrów) |
| 1949 | I | 2 | (w tym sezonie jako KM-Stal Ostrów) |
| 1950 | I | 3 | (w tym sezonie jako Stal Ostrów) |
| Reforma systemu rozgrywek ligowych W związku z połączeniem zrzeszeń w ramach Ligi Centralnych Sekcji Żużlowych, siedzibą CSŻ Stal zostaje Ostrów. |
|||
| 1951 | I | 7 | (od tego sezonu jako CSŻ Stal Ostrów) |
| 1952 | I | 5 | |
| CSŻ Stal zmieniła siedzibę w związku z powstaniem w Ostrowie nieprzyjaznego sportowi żużlowemu klimatu - jesienią 1952 zginął na torze lider Stali, Ryszard Pawlak (pierwsza w Polsce śmierć zawodnika na torze podczas zawodów). |
|||
| 1953 | I | 10 | (od tego sezonu jako CSŻ Stal Świętochłowice) |
| 1954 | I | 10 | |
| 1955 | II | 5 | (od tego sezonu jako Stal Świętochłowice) |
| 1956 | II | 1 | W "Grupie Południe". Wygrany w barażu ze Stalą Gorzów - awans do I ligi. |
| 1957 | I | 6 | (od tego sezonu jako Śląsk Świętochłowice) |
| 1958 | I | 8 | spadek do II ligi |
| 1959 | II | 8 | |
| 1960 | II | 4 | w "Grupie Wschód" |
| 1961 | II | 5 | |
| 1962 | II | 1 | awans do I ligi |
| 1963 | I | 7 | Rozgrywki w latach 1963-1968 odbywały się w cyklu dwuletnim, chociaż medale DMP były przyznawane co roku. |
| 1964 | I | 7 | W cyklu 1963-1964 7 m-sce. Wygrany w barażu o I ligę z Unią Tarnów. |
| 1965 | I | 6 | |
| 1966 | I | 7 | W cyklu 1965-1966 7 m-sce. Przegrany w barażu o I ligę z Unią Tarnów - spadek do II ligi. |
| 1967 | II | 1 | |
| 1968 | II | 1 | W cyklu 1967-1968 1 m-sce - awans do I ligi. |
| 1969 | I | 2 | |
| 1970 | I | 2 | |
| 1971 | I | 4 | |
| 1972 | I | 3 | |
| 1973 | I | 2 | |
| 1974 | I | 8 | spadek do II ligi |
| 1975 | II | 3 | |
| 1976 | II | 2 | Przegrany w barażu o I ligę z Wybrzeżem Gdańsk. |
| 1977 | II | 2 | Wygrany w barażu z Motorem Lublin - awans do I ligi. |
| 1978 | I | 10 | Wygrany w barażu o I ligę z Kolejarzem Opole. |
| 1979 | I | 10 | spadek do II ligi |
| 1980 | II | 3 | |
| 1981 | II | 6 | |
| 1982 | II | 4 | |
| 1983 | II | 3 | |
| 1984 | II | 1 | awans do I ligi |
| 1985 | I | 10 | spadek do II ligi |
| 1986 | II | 2 | Przegrany w barażu o I ligę z Unią Tarnów. |
| 1987 | II | 5 | |
| 1988 | II | 5 | |
| 1989 | II | 4 | |
| 1990 | II | 8 | |
| 1991 | II | 10 | |
| 1992 | II | 11 | (ostatnie m-sce) |
| 1993 | II | 10 | |
| 1994 | II | 9 | (ostatnie m-sce) |
| 1995 | II | 9 | |
| 1996 | II | 6 | |
| 1997 | - | - | |
| 1998 | II | 12 | (ostatnie m-sce) |
| 1999 | II | 12 | |
| Reforma systemu rozgrywek ligowych Podział na Ekstraligę, I ligę i II ligę. |
|||
| 2000 | II | 5 | |
| 2001 | II | 4 | |
| 2002 | II | 7 | (ostatnie m-sce) |
| Przed sezonem 2003 klub wycofał się z rozgrywek ligowych. Od tej pory rywalizuje w zawodach żużla amatorskiego. | |||
[edytuj] Osiągnięcia drużyny
| ROZGRYWKI | Złote medale | Srebrne medale | Brązowe medale | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Suma | Lata | Suma | Lata | Suma | Lata | |
| Drużynowe MP | 3 | 1969, 1970, 1973 | 1 | 1972 | ||
| Młodzieżowe Drużynowe MP | ||||||
| MP Par Klubowych | 2 | 1973, 1983 | ||||
| Młodzieżowe MP Par Klubowych | ||||||
| Indywidualne MP | 2 | 1969, 1972 | 1 | 1975 | ||
| Młodzieżowe Indywidualne MP | ||||||
| Łączny dorobek medalowy: 9 (wraz z osiągnięciami poprzedników) |
złotych: 0 | srebrnych: 7 | brązowych: 2 | |||
Ponadto
| ROZGRYWKI | I miejsca | II miejsca | III miejsca | |||
| Suma | Lata | Suma | Lata | Suma | Lata | |
| Złoty Kask | 2 | 1968, 1970 | 5 | 1966, 1970, 1971, 1974, 1977 | 1 | 1973 |
| Srebrny Kask | - | - | 1 | 1962[2] | - | - |
| Brązowy Kask | - | - | 1 | 1983 | - | - |
[edytuj] Znani zawodnicy
[edytuj] Polscy
- Krzysztof Bas
- Antonii Bielica
- Erwin Brabański
- Rafał Chiński
- Roman Chromik
- Maciej Fabiszak
- Krystian Foltyn
- Sebastian Gross
- Jacek Goerlitz
- Józef Jarmuła
- Jan Jeziorowski
- Marian Kaiser
- Jerzy Kochman
- Andrzej Kułaga
- Jan Mucha
- Mirosław Korbel
- Andrzej Nawrocki
- Robert Nawrocki
- Rafał Osumek
- Stanisław Rurarz
- Marian Stroba
- Paweł Waloszek
- Wiktor Waloszek
- Krzysztof Zarzecki
- Wojciech Żurawski
[edytuj] Zagraniczni
- Henning Bager
Dania - Lubomir Batelka
Czechy - Vlastimir Cervenka Czechy
- Lukáš Dryml Czechy
- Władimir Dubinin
Rosja - Jaroslav Gavenda Czechy
- Manuel Hauzinge
Austria - Siergiej Jeroszin Rosja
- Robert Kessler
Niemcy - Rinat Mardanszin Rosja
- Walter Nebel Austria
- Georgi Petranov
Bułgaria/ Polska (przyjął polskie obywatelstwo za nim startował dla Śląska) - Adrian Rymel Czechy
- Izak Santej
Słowenia - Michaił Starostin Rosja
Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Dzieje sportu w Świętochłowicach, Eugeniusz Błażyca
