Polski Biały Krzyż

Z Wikipedii

Polski Biały Krzyż - paramilitarna instytucja cywilna działająca głównie w okresie II Rzeczypospolitej.

Organizacja powstała w USA podczas trwania I wojny światowej dzięki staraniom żony Ignacego Paderewskiego, Heleny Paderewskiej, powołana w celu niesienia pomocy ofiarom wojny. Helena Paderewska wskutek sprzeciwu Czerwonego Krzyża wobec utworzenia polskiej filii tej organizacji^[1], zorganizowała i finansowała nabór ochotniczek do służby pielęgniarskiej, by wysłać je w miejsca, gdzie podczas pierwszej wojny światowej walczyli Polacy wcieleni do trzech armii – rosyjskiej, niemieckiej i austriackiej.

Drugim celem statutowym stowarzyszenia, z którego Biały Krzyż stał się szczególnie znany, było szerzenie kultury i oświaty, rozbudzanie postaw patriotycznych oraz świadomości narodowej i obywatelskiej wśród żołnierzy polskich służących w armiach zaborczych, a po zakończeniu I wojny światowej wśród żołnierzy służby zasadniczej Wojska Polskiego.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Elwira Jolanta Kryńska, Polski Biały Krzyż 1918-1961, Białystok 1997
• Aneta Niewęgłowska, Polski Biały Krzyż a wojsko w latach 1919-1939, Toruń 2005, ISBN 83-89886-27-8

[edytuj] Linki zewnętrzne

• fotografia sanitariuszek Polskiego Białego Krzyża, na kursie w Nowym Jorku, sierpień 1918

To jest tylko zalążek artykułu związanego z organizacją. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.