Porcelanki
Z Wikipedii
Porcelanki | |
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | mięczaki |
Gromada | ślimaki |
Rząd | Neotaenioglossa |
Rodzina | porcelanki |
Nazwa systematyczna | |
Cypraeidae | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Porcelanki (Cypraeidae Rafinesque, 1815) (ang. cowrie, cowry) (hindi kauri) (sanskryt koparda) – rodzina ślimaków morskich.
Spis treści |
[edytuj] Ogólna charakterystyka
Rodzina porcelanek liczy około 200 gatunków należących do jednego rodzaju Cypraea. Niektóre muszle są bardzo małe, inne osiągają wielkość kilkunastu centymetrów. Muszle porcelanek mają owalny lub stożkowaty kształt oraz płaską lub lekko wypukłą podstawę. Budowa inwolutna sprawia, że skrętka jest ukryta w całości lub w większej części przez ostatni skręt. Powierzchnia zewnętrzna jest gładka, połyskująca, najczęściej pokryta warstwą twardego szkliwa i niejednokrotnie ozdobiona zadziwiającymi, barwnymi wzorami. Ujście jest długie i wąskie, z krótkimi kanałami na końcach. Brzegi ujścia mogą być pogrubione warstwą kallusa. U prawie wszystkich gatunków na wardze zewnętrznej i powierzchni parietalnej występują zęby, które zawijają się do wewnątrz. Brak periostrakum i wieczka.
U żyjącego ślimaka obydwa płaty płaszcza prawie całkowicie okrywają grzbietową powierzchnię muszli, przez co często niemożliwe jest odczytanie wzoru na muszli. Płaty płaszcza mogą być gładkie, ale najczęściej wyrastają na nim filamenty i brodawki. Muszle młodocianych osobników są cienkościenne, kruche na brzegach i przypominają wyglądem skorupki Ovulidae. Nie występują u nich także zęby na wargach. U młodych porcelanek skrętka jest dobrze widoczna, czasami występują poprzeczne paski, niespotykane u osobników dorosłych. Niektóre porcelanki są roślinożercami, ale większość zjada organizmy zwierzęce. Ich główny pokarm to: kolonijne bezkręgowce, jak gąbki, polipy koralowe, gorgonie, skorupiaki i detrytus. Pora żerowania przypada na noc.
[edytuj] Występowanie
Pięknie ubarwione porcelanki, należące do rodziny porcelankowatych (Cypraeidae), zamieszkują wszystkie pełnosłone i ciepłe morza świata, głównie rejony raf koralowych. Można je znaleźć ukryte w cieniu korali, na niegłębokim dnie, żyjące często parami. Są wszystkożerne. Polują przeważnie nocą na drobne zwierzęta, takie jak: gąbki, ukwiały czy skorupiaki.
[edytuj] Rozmnażanie
Są organizmami rozdzielnopłciowymi. Samice po złożeniu kapsułek jajowych siadają na nich i ochraniają je do momentu wyklucia się larw. Wolno pływające larwy wykluwają się po kilku tygodniach i są przenoszone prądami oceanicznymi na nowe tereny. Dojrzałość płciową osiągają po ponad pół roku. Samce są zwykle mniejszych rozmiarów.
[edytuj] Rozmiary
Wielkość muszli zależy od wielu czynników, m.in. płci, cech dziedzicznych, warunków żywieniowych - od niewielkich C. mariae (1,2 cm) do bardzo dużych jak u C. cervus (11,5 cm) i C. testudinaria (10 cm). Muszle niektórych gatunków są znacznie większe i mogą osiągać wielkość dochodzącą nawet do 19 centymetrów (Cypraea cervus).
[edytuj] Ciekawostki
- Skąd się wzięła nazwa "porcelana"?
Sama nazwa "porcelanka" ma ciekawe pochodzenie. Można by sądzić, że wywodzi się od porcelany, ale w rzeczywistości jest odwrotnie. Wielki podróżnik średniowiecza Marco Polo w trakcie swojego pobytu w Chinach oglądał błyszczącą chińską ceramikę i jej wygląd skojarzył mu się z niewielkimi muszlami (Cypraea lurida) pochodzącymi znad Morza Śródziemnego, używanymi we Włoszech jako amulety. Zwano je "porceletta" i stąd nazwa porcelany. Porceletta to "mała świnka", a ta z kolei nazwa pochodzi stąd, że wygląd głowy ślimaka tego gatunku przypomina świński ryjek. Przynoszące szczęście "świnki" z porcelanek są produkowane również dzisiaj i sprzedawane we Włoszech na dużą skalę.
- Porcelanki w kulturach świata
- Porcelanki odgrywały znaczącą rolę u dawnych ludów. W starożytności ludy z kręgu kultury śródziemnomorskiej, dostrzegając podobieństwo dolnej strony muszli porcelanek do kobiecych zewnętrznych organów płciowych, poświęciły porcelanki bogini miłości, Afrodycie i używały ich jako amuletów przeciwko bezpłodności oraz w celu utrzymania ciąży.
- Łacińska nazwa najpospolitszego rodzaju Cypraea wywodzi się od Cypru, miejsca narodzin Afrodyty. O tym, że porcelanki poświęcono bogini miłości, świadczy fakt, że w starożytnym Rzymie muszla C. pantherina była zawieszana przed wejściem do domów cór Koryntu.
- Porcelanki znajdowano w grobach kobiecych w Europie i w innych częściach świata.
- Kobiety z południowych Włoch do dzisiaj noszą naszyjniki z małych porcelanek, gdyż sądzą, iż ten talizman strzeże je przez złym urokiem i zapewnia pomyślność. Amuletów z muszli, a nawet z ich glinianych odpowiedników, używano już w starożytnym Egipcie. Nawet w Polsce górale nosili nanizane wokół kapeluszy muszelki kauri.
- Wodzowie z wyspy Fidżi i Wysp Salomona nosili na szyi pomarańczową porcelankę Cypraea aurantium jako oznakę piastowanego najwyższego urzędu. Była odpowiednikiem korony królewskiej.
- C. moneta i C. annulus pełniły rolę środka płatniczego w Chinach w XVI w. p. n. e. oraz w niektórych częściach Afryki od XI w. n. e.
[edytuj] Przegląd gatunków
- Drobne porcelanki - tzw. klejnoty głębin:
width="50%" | **Cypraea asellus - porcelanka ośla
|
**Cypraea helvola - porcelanka miodowa
|
- Porcelanki średniej wielkości:
width="50%" | **Cypraea arabica - porcelanka arabska
|
**Cypraea histrio
|
- Duże porcelanki:
width="50%" | **Cypraea mappa - porcelanka mapa
|
**Cypraea testudinaria - porcelanka żółwia
|
- Inne, poznane gatunki porcelanek
width="50%" | ** Cypraea achatidea Sowerby, 1837
|
width="50%" | ** Cypraea dillwyni Schilder 1922
|
[edytuj] Galeria
[edytuj] Bibliografia
- K. Dworczyk, W. Dworczyk, Klejnoty morza
- Rafał Wąsowski, Przewodnik MUSZLE, Wyd. Multico, Warszawa 2000