Postępowanie uproszczone

Z Wikipedii

Postępowanie uproszczone jest jednym z postępowań odrębnych , uregulowanych Kodeksem postępowania cywilnego. Przepisy dotyczące tegoż postępowania wprowadzono do KPC mocą ustawy z 2000.

[edytuj] Przedmiot postępowania

Przepisy o postępowaniu uproszczonym stosuje się do określonej kategorii spraw, które są rozpatrywane przez sąd rejonowy. Są to następujące sprawy:

• o roszczenia wynikające z umów ( pod warunkiem, że wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10 tys. zł ; w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji jakości lub niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej - jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza kwoty 10 tys. zł );
• o zapłatę czynszu najmu lokali mieszkalnych i opłat obciążających najemcę oraz opłat z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej - gdy wartość przedmiotu sporu wynosi co najwyżej 75 tys. zł ).

[edytuj] Istota uproszczenia postępowania

• niedopuszczalna jest zmiana powództwa,
• nie stosuje się przepisów o opinii biegłego,
• możliwe jest zrzeczenie się prawa do wniesienia apelacji (gdy wszyscy uprawnieni zrzekną się prawa do wniesienia apelacji, wyrok uprawomacnia się),
• apelację oprzeć można na zarzutach:
  • naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,
  • naruszenia przepisów postępowania, jeżeli naruszenie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy ( nie jest zatem konieczne, by miało rzeczywiście wpływ ),
• apelację sąd rozpoznaje w składzie jednego sędziego,
• istnieje możliwość rozpoznania apelacji na posiedzeniu niejawnym (chyba że strona w apelacji bądź w odpowiedzi na apelację zażądała, by przeprowadzono rozprawę; sąd może poza tym rozpoznać apelację na posiedzeniu niejawnym, gdy zarzuty podniesione w apelacji są oczywiście bezzasadne ),
• sąd drugiej instancji nie przeprowadza co do zasady postępowania dowodowego (są jednakże dwa wyjątki: 1) sąd może dopuścić dowód z dokumentu, 2) sąd przeprowadza postępowanie dowodowe, gdy apelacja została oparta na późniejszym wykryciu okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji).