Powożenie
Z Wikipedii
Powożenie to jedna z najstarszych dyscyplin konnych, której historia zaczyna się w 680 roku p.n.e. podczas XXV Olimpiady Greckiej. Wtedy rozpoczęły się wyścigi kwadryg, a ich kontynuacją były rzymskie wyścigi rydwanów. W Europie tą dyscyplinę zaczęto uprawiać w połowie XIX wieku. Dyscyplina powożenia została zapoczątkowana przez króla Anglii Jerzego IV.
Konkursy dzielimy na trzy elementy:
· Konkurs A - ujeżdżenie Celem tego konkursu jest ocena regularności ruchów , swobody, harmonii, impulsu i prawidłowej postawy koni w ruchu. Ważna jest również dokładność i precyzja zawodnika. Konkurs ten rozgrywany jest na czworoboku o wymiarach 100 m x 40 m. Zaprzęg wykonuje określony program składający się z jedenastu figur w stępie i w kłusie.
· Konkurs B - maraton Celem tego konkursu jest ocena stanu wytrenowania i wytrzymałości koni, ocena wyczucia tempa, odległości oraz umiejętności powożenia zawodnika. Trasa pełnego maratonu składa się z pięciu odcinków i nie przekracza 22 km. W tym konkursie decyduje szybkość, precyzja i prawidłowość jazdy, ale także specjalna konstrukcja bryczki, typu "maratonowego", inna niż w konkursie A i C.
· Konkurs C – zręczność Rozgrywany jest ostatniego dnia zawodów. Jego celem jest sprawdzenie kondycji, posłuszeństwa i elastyczności koni oraz precyzji powożącego. Konkurs ten jest rozgrywany na placu gdzie ustawione są przeszkody o ściśle określonych wymiarach. Obowiązuje ten sam pojazd i ubiór zawodnika i luzaka co w konkursie A.
Zmagania zawodników i koni trwają trzy dni a o miejscu decyduje suma punktów zdobyta w kolejnych próbach. Gdy liczba punktów jest równa o zwycięstwie decyduje lepszy rezultat
[edytuj] Konkursy powożenia
Składają się z trzech części:
- ujeżdżenia - rozgrywany w prostokącie 100 x 40 m. Zaprzęg wykonuje program zbudowany z określonych figur.
- maratonu - rozgrywany jest na dystansie 22 km.
- zręczność powożenia - rozgrywany na placu z przeszkodami.
