Rydwan
Z Wikipedii
Rydwan - pojazd konny, najczęściej dwu-, ale czasami trzy- lub czterokołowy, zwykle z tyłu otwarty, znany od około XXVIII w. p.n.e. na całym Bliskim Wschodzie, i w Egipcie od około XX w. p.n.e. oraz w starożytnej Grecji od XII wieku p.n.e. (o czym wspomina Homer), później także w Rzymie. Mógł być zaprzężony w dwa konie - wtedy zwał się bigą, lub w cztery i wtedy nazywał się kwadrygą. Jechały nim zazwyczaj stojąc dwie osoby.
Rydwanu używano w różnych celach. Jako wóz bojowych, powadzony był przez woźnicę a drugi wojownik strzelał z łuku, walczył mieczem, lub też rzucał włócznią. Niektórzy zeskakiwali z wozu i walczyli dalej pieszo. Z momentem wprowadzenia zwartych formacji bojowych piechoty (jak na przykład w przypadku greckiej falangi) wycofano go z pola walki. Na początku swego istnienia rydwan służył także do polowań. W Grecji i Rzymie służył głównie do wyścigów w czasie igrzysk olimp[jskich, zaś w cyrkach także w celach kultowych i reprezentacyjnych.
Rydwan był atrybutem bogów i bogiń:
- Afrodyta - miała rydwan zaprzężony w gołębie;
- Demeter - miała rydwan zaprzężony w skrzydlate smoki;
- Hera - miała rydwan zaprzężony w pawie;
- Kybele - miała rydwan zaprzężony w lwy;
- Dionizos - miał rydwan zaprzężony w pantery;
- Helios - miał rydwan zaprzężony w 7 koni;
- Pluton - miał rydwan zaprzężony w kare konie;
- Posejdon - miał rydwan zaprzężony w trytony.
Specjalnymi typami rydwanu były currus w starożytnym Rzymie i carroccio w średniowiecznych republikach włoskich, gdzie służył za punkt dowodzenia, ołtarz i miejsce ekspozycji sztandaru państwa-miasta.
