Powstanie krakowskie 1923 roku

Z Wikipedii

Powstanie krakowskie 1923 – walki zbrojne między robotnikami a policją i wojskiem rozpoczęte 6 XI w Krakowie, podczas ogłoszonego 5 XI przez PPS strajku powszechnego przeciwko wprowadzeniu przez władze wojskowe i cywilne w Krakowie militaryzacji kolei i stosowaniu sądów doraźnych.

Był on wystąpieniem przeciwko kryzysowi politycznemu i gospodarczemu, w którym znalazła się wówczas Polska, bezrobociu, hiperinflacji, pogarszaniu się warunków życia i łamaniu praw pracowniczych. Robotnikom, którzy wyszli na ulicę, zagrodziło drogę wojsko i policja. Oddział piechoty odmówił wykonania rozkazu strzelania do manifestantów, jednak i tak doszło do starć i walk ulicznych, policja użyła broni, 8 pułk ułanów przypuścił na demonstrantów szarżę kawaleryjską. Zbudowano barykady. Zginęło 18 robotników, a kilkudziesięciu zostało rannych. Po stronie sił rządowych również były ofiary - 14 osób straciło życie, a około 130 zostało rannych.

Wkrótce potem doszło do ugody między rządem a związkami zawodowymi i PPS - rząd obiecał rozpatrzyć ekonomiczne postulaty robotników.