Próba Romberga
Z Wikipedii
W przebiegu badania neurologicznego próba Romberga służy do badania zborności ruchów zwłaszcza gdy zachodzi podejrzenie uszkodzenia móżdżku bądź sznurów tylnych rdzenia kręgowego.
Spis treści |
[edytuj] Przeprowadzenie badania
- Pacjent jest w pozycji stojącej ze złączonymi stopami.
- Lekarz musi być tak ustawiony, aby w razie potrzeby mógł podtrzymać pacjenta.
- Poprosić pacjenta, by zamknął oczy.
[edytuj] Wyniki i interpretacja
- Wynik prawidłowy - pacjent stoi przy otwartych i zamkniętych oczach.
- Próba dodatnia - pacjent stoi przy otwartych oczach, a pada, gdy ma zamknięte.
- Może być objawem:
- Uszkodzenia sznurów tylnych rdzenia głównie przez: ucisk na rdzeń, wiąd rdzenia, niedobór witamin z grupy B, zwyrodnienie rdzenia kręgowego
- Neuropatii obwodowej: zespół Guillaina-Barrego, cukrzyca, choroba Charcot-Marie-Tooth, mocznica, zatrucia metalami ciężkimi i lekami (winkrystyna, izoniazyd).
- Pacjent po zamknięciu oczu zaczyna się kiwać w przód i tył ale nie pada: zespół móżdżkowy
[edytuj] Uwagi
- Próby nie można wykonać gdy pacjent nie może ustać przy otwartych oczach- wskazuje to na zespoły móżdżkowe lub przedsionkowe.
- Próba daje wynik ujemny w chorobach móżdżku.
[edytuj] Bibliografia
- G. Fuller Badanie neurologiczne PZWL 1999 ISBN 83-200-2339-4