Próba tuberkulinowa Mantoux

Z Wikipedii

Próba tuberkulinowa Mantoux, odczyn tuberkulinowy Mantoux, test Mantoux to badanie diagnostyczne wykonywane w profilaktyce i rozpoznawaniu gruźlicy (zobacz próba tuberkulinowa).

Została wprowadzona przez Charles'a Mantoux w 1908 roku. Polega na wstrzyknięciu śródskórnym 2 jednostek tuberkuliny w środkową część grzbietowej powierzchni przedramienia. Wynik odczytuje się po 48-72 godzinach i ocenia się średnicę nacieku w miejscu wstrzyknięcia, zaczerwienienie skóry nie ma mocy diagnostycznej.

Kryteria dodatniego odczynu tuberkulinowego w zależności od grupy ryzyka zakażenia prątkiem gruźlicy1
≥5mm	osoby zakażone HIV osoby kontaktujące się z chorym na gruźlicę osoby ze zmianami w badaniu RTG odpowiadającymi przebytej gruźlicy osoby leczone przewlekle lekami immunosupresyjnymi
≥10mm	imigranci z krajów o dużej zachorowalności na gruźlicę chorzy na cukrzycę, pacjenci z przewlekłą niewydolnością nerek osoby mające kontakt z prątkiem gruźlicy w ramach wykonywania zawodu więźniowie, narkomani, przebywający w domach opieki
≥15mm	inne osoby

Dodatni odczyn tuberkulinowy wykazuje istniejące lub przebyte zakażenie prątkami wirulentnymi lub BCG. Istnieją jednak czynniki ograniczające przydatność tego badania. Wynik odczynu tuberkulinowego jest ściśle uzależniony od stanu układu odpornościowego człowieka. Choroba bakteryjna, grzybica, choroba wirusowa, nowotwór, ostre postacie gruźlicy, choroby układu limfatycznego, np. sarkoidoza, wyniszczenie, niedożywienie, leki immunosupresyjne, kortykosterydy, zakażenie wirusem HIV, mogą być przyczyną odczynu fałszywie ujemnego.

ad.1. wg. A.Szczeklik (red.), Choroby wewnętrzne, Kraków, Medycyna Praktyczna, 2005, t. I, s.513, ISBN 83-7430-031-0