Próg pięciu procent

Z Wikipedii

Próg pięciu procent (niem. Fünf-Prozent-Hürde lub Fünf-Prozent-Klausel) to pięcioprocentowy próg wyborczy (klauzula zaporowa), wprowadzony w Niemczech w 1953. Zasada pięcioprocentowego progu wyborczego oznacza, że mandaty w Bundestagu otrzymają te partie, które na poziomie krajowym otrzymały poparcie 5% wyborców. Partie z mniejszym poparciem miejsc w Bundestagu nie otrzymują. Zasada nie dotyczy kandydatów wybieranych w wyborach bezpośrednich.

Pięcioprocentowy próg wyborczy według niektórych opinii łamie zasadę demokratycznych wyborów uregulowaną w art. 38 niemieckiej Ustawy Zasadniczej (niem. Grundgesetz), według której, każdy głos ma taką samą wartość, tymczasem głosy oddane na partię, która nie uzyskała 5% poparcia w pewnym sensie tracą ważność. W ten sposób w rządzeniu ograniczone są mniejszości. Niektórzy krytykują tą zasadę również dlatego, że prowokuje ona wyborców do głosowanie na partie popularne, osiągające duże poparcie w sondażach, ponieważ zniechęca do głosowania na partie, które choćby nawet lepiej reprezentowały interesy wyborcy, to ze względu na małe poparcie i tak nie miałyby potencjalnej szansy zdobycia 5% poparcia, tym samym, oddany głos nie miałby wpływu na wynik wyborów. Jednak Federalny Trybunał Konstytucyjny (Bundesverfassungsgericht) orzekł, że taki próg wyborczy jest zgodny z konstytucją. Pięcioprocentowa klauzula zaporowa zapewnia bowiem sprawne funkcjonowanie całego rządu, co byłoby trudne przy bardzo dużej liczbie partii (trudniej wtedy osiągnąć kompromis).