Prądy termiczne
Z Wikipedii
Pod pojęciem prądów termicznych rozumiemy pionowe ruchy powietrza w atmosferze powstałe w wyniku różnicy temperatur, czyli obszary wznoszącego się lub opadającego powietrza. Potocznie nazwę tę stosuje się do prądów wznoszących wykorzystywanych w szybownictwie czy lotniarstwie.
Powstanie prądów wznoszących może nastąpić na kilka różnych sposobów - w zależności od warunków meteorologicznych i terenowych. W Polsce najczęściej występuje termika wypracowana oraz tzw. żagiel (który nie należy do prądów termicznych).
Termiką wypracowaną nazywamy takie prądy wznoszącego się ciepłego powietrza, które powstały na skutek nagrzania terenu pod wpływem nasłonecznienia. Powierzchnia ziemi bardzo chętnie wypromieniowuje ciepło oddając je powietrzu zalegającemu bezpośrednio nad nią i ogrzewając je w stosunku do mas powietrza położonych powyżej. Ciepłe powietrze w pewnym momencie odrywa się od warstwy przyziemnej i w postaci "bąbla" rozpoczyna wędrówkę w górę. Szybownicy określają obszary wstępującego powietrza mianem "kominów". Często występowaniu termiki towarzyszą chmury typu Cumulus, zwane chmurami pięknej pogody. Wznoszące się ciepłe powietrze ulega adiabatycznemu rozprężaniu wraz z wysokością, przez co spada jego temperatura. Kiedy temperatura ta spadnie do temperatury punktu rosy, następuje kondensacja zawartej w powietrzu pary wodnej, powstają chmury.
Żaglem nazywa się obszary wznoszeń, których powstanie jest wymuszone przez biegnące poprzecznie do kierunku wiatru przeszkody (zbocza górskie, wydmy, czy nawet dłuższe budynki). Często są to mieszane noszenia żaglowo-termiczne, jednak klasyczna postać żagla powstaje również przy całkowitym braku nasłonecznienia (czyli nieobecności termiki).
