Prawo pracy

Z Wikipedii

Prawo pracy - gałąź prawa obejmująca ogół regulacji w zakresie stosunku pracy konkretnego pracownika i pracodawcy jako stron stosunku pracy oraz regulacji dotyczących organizacji pracodawców i pracowników, układów i sporów zbiorowych, a także partycypacji pracowniczej i dialogu w zbiorowych stosunkach pracy.

[edytuj] Źródła prawa pracy

W systemie prawa pracy podstawowym aktem prawnym regulującym wzajemne prawa i obowiązki stron stosunku pracy jest Kodeks pracy. Jednakże regulacje dotyczące praw i obowiązków podmiotów stosunku pracy występują nie tylko w kodeksie, ale także w innych aktach prawnych, które na ogół zawierają albo odesłanie wprost do odpowiednich przepisów kodeksu pracy lub stanowią, że przepisy kodeksu mają zastosowanie do spraw nimi nie uregulowanych.

Źródła prawa pracy reguluje art. 9 kodeksu pracy. Z przepisu tego wynika hierarchiczny ich układ:

kodeks pracy i akty wydane na jego podstawie
inne ustawy i akty wydane na ich podstawie określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców
postanowienia układów zbiorowych pracy
inne porozumienia zbiorowe,
regulaminy, statuty określających prawa i obowiązki stron stosunków pracy.

[edytuj] Podstawowe zasady prawa pracy

Polski kodeks pracy definiuje podstawowe zasady prawa pracy w następujący sposób:

każdy ma prawo do podjęcia pracy
każdy ma swobodę nawiązywania stosunków pracy,
każdy ma prawo do wolności pracy, tzn na prawo do zerwania stosunku pracy
pracodawca ma obowiązek poszanowania dóbr osobistych pracownika,
pracownicy powinni być traktowani równo,
nie wolno dyskryminować pracowników ze względu na rasę, płeć, wyznanie itp,
pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia,
państwo ma obowiązek chronić uprawnienia pracowników, w oparciu o automatyzm prawny,
pracownicy i pracodawcy mają prawo tworzyć i przystępować do organizacji zawodowych,
pracownicy mają prawo do partycypacji w zarządzaniu firmą w zakresie spraw dotyczących ich osobiście.

W Polsce spory między pracodawcami i pracownikami rozstrzygają specjalne do tego powołane sądy pracy.

[edytuj] Podstawowe pojęcia prawa pracy

pracownik - osoba fizyczna zatrudniona na podstawie umowy o pracę, zobowiązującą do wykonywania określonej pracy
pracodawca - osoba fizyczna lub osoba prawna, a także inna jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, która spełniając pewne wymogi prawne i społeczne, zatrudnia pracowników
stosunek pracy - więź prawna łączącą pracownika i pracodawcę.
wynagrodzenie (płaca) - wypłaty pieniężne oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacone pracownikom lub innym osobom fizycznym przez jednostkę za wykonaną na jej rzecz pracę
zatrudnienie - ogólna nazwa faktu zawarcia dowolnej formy umowy o świadczeniu pracy przez pracownika.
zwolnienie - wygaśnięcie stosunku pracy na skutek porozumienia lub zerwania umowy o pracę przez pracownika lub pracodawcę, przed uzgodnionym czasem jej wygaśnięcia.
umowa o pracę - dwustronne porozumienie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, na podstawie którego pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, a pracodawca zobowiązuje się do wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia.
umowa zlecenia – jej przedmiotem jest wykonanie określonej czynności prawnej (odpłatnie lub nieodpłatnie).
umowa o dzieło - przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.
rokowania pracownicze - czynności przygotowawcze, w ramach których strony powinny wzajemnie poinformować się o okolicznościach mających znaczenie dla zawarcia i treści umowy o pracę, takich jak zakres obowiązków i płaca.
spór zbiorowy - spór między wszystkimi lub określoną grupą pracowników z jednym pracodawcą, dotyczący np: zmiany zakresu obowiązków lub płacy.
Strajk - najostrzejsza forma sporu zbiorowego - najczęściej polega na dobrowolnym powstrzymaniu się od pracy przez protestujących.