Przepowiednia z Tęgoborza

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Przepowiednia z Tęgoborza - to utwór pisany wierszem, dotyczący przyszłości Polski po I wojnie światowej.

[edytuj] Historia

Historia przepowiedni zaczyna się od żyjącego pod koniec XIX wieku hrabiego Władysława Wielogłowskiego, który interesował się spirytystyką, duchami, zjawiskami paranormalnymi i tym podobnymi. Mieszkał w majątku rodziny Wielogłowskich we wsi Tęgoborze w Małopolsce, dokąd chętnie zapraszał wróżki, jasnowidzów i innych ludzi rzekomo obdarzonych magicznymi mocami, których z chęcią słuchał i zapisywał prawie wszystko, gdy przepowiadali mu przyszłość.

23 września 1893 w majątku Wielogłowskiego pojawiła się kobieta-medium, która postanowiła przewidzieć przyszłość. Wielogłowski oczywiście wszystko zapisywał. Kobieta rzekomo nawiązała kontakt z nieznanym duchem i przepowiedziała przyszłość Polsce. Ponieważ Wielogłowski wszystkie przepowiednie przechowywał w zeszytach w swym archiwum, przepowiednia ta także się tam znalazła.

Kilka lat później Wielogłowski zmarł, a majątek w Tęgoborzu przejął jego bratanek, Aleksander. Robiąc porządki w archiwum dawnego właściciela budynku natrafił on na wierszowaną przepowiednię, która wyróżniała się od innych, niektórych zupełnie bezsensownych prób odgadnięcia przyszłości. Aleksander Wielogłowski oddał przepowiednię do Biblioteki Ossolińskich we Lwowie, gdzie była starannie przechowywana. Nadano jej nazwę Przepowiednia z Tęgoborza.

Z początku przepowiednia nie budziła większego zainteresowania. Żadne wydarzenie w niej opisane jeszcze się nie zdarzyło, nie istniały wtedy nawet państwa opisane w niej (III Rzesza i ZSRR), dlatego nie traktowano jej poważnie. W 1912 w Gazecie Narodowej, gazecie wydawanej w Rosji, opublikowano wersję przepowiedni po rosyjsku. Później nie było o niej słychać przez kolejne 27 lat, aż 27 marca 1939, zaledwie siedem miesięcy przed wybuchem II wojny światowej, w Ilustrowanym Kurierze Codziennym znalazł się artykuł o przepowiedni i jej tekst.

Reakcja na przepowiednię na początku była znikoma, ponieważ to, co było w niej zapisane, jeszcze się nie spełniło i wiele wierszowanych "zwrotek" było bezsensownych. Dopiero w trakcie II wojny światowej zainteresowanie przepowiednią wzrosło. Ostatnie jej zdanie, głoszące Powstanie Polska od morza do morza i chronić nas będzie łaska boża dodawało otuchy polskim żołnierzom na wojnie.

Po wojnie, pełny tekst przepowiedni znalazł się we wstępie do książki Zbigniewa Załuskiego Czterdziesty czwarty.

Obecnie nie wiadomo, gdzie znajduje się już ponad 110-letni już oryginał przepowiedni, który zaginął po II wojnie światowej.

[edytuj] Autor przepowiedni

Autor przepowiedni z Tęgoborza jest nieznany. W Ilustrowanym Kurierze Codziennym w 1938 sformułowano go "anonimowa medium". W 1912 w Gazecie Narodowej napisano, że autorem przepowiedni jest duch Mickiewicza, który miał się rzekomo objawić hrabiemu Wielogłowskiemu w 1893.

Stanisław Hadyna w swojej książce pt. Przez okna czasu pisze, że autorką przepowiedni jest niejaka Agnieszka Pilchowa (1888-1994), zwana Jasnowidzącą z Wisły, która była wybitną jasnowidzką. Jest to jednak mało prawdopodobne, gdyż w roku, w którym hrabia Wielogłowski usłyszał przepowiednię, miała ona zaledwie 5 lat.

Na razie o autorze proroczej wizji Polski nie wiemy nic.

[edytuj] Tekst przepowiedni

Trudno ludzkie ustalić losy, gdy zmienność warunków odmienia to, co wczoraj trwałym było, a jutro istnieć przestaje.

Oto powiadam wam:

W dwa lat dziesiątki nastaną te pory,
Gdy z nieba ogień wytryśnie.
Spełnią się wtedy pieśni Wernyhory,
Świat cały krwią się zachłyśnie.

Polska powstanie ze świata pożogi,
Trzy orły padną rozbite,
Lecz długo jeszcze los jej jest złowrogi,
Marzenia ciągle niezbyte.

Gdy lat trzydzieści we łzach i rozterce
Trwać będą cierpienia ludu,
Na koniec przyjdzie jedno wielkie serce
I samo dokona cudu.

Gdy czarny orzeł znak krzyża splugawi,
Skrzydła rozłoży złowieszcze,
Dwa padną kraje, których nikt nie zbawi,
Siła przed prawem jest jeszcze.

Lecz czarny orzeł wejdzie na rozstaje;
Gdy oczy na wschód obróci,
Krzyżackie szerząc swoje obyczaje,
Z złamanym skrzydłem powróci.

Krzyż splugawiony razem z młotem padnie.
Zaborcom nic nie zostanie.
Mazurska ziemia Polsce znów przypadnie,
A w Gdańsku port nasz powstanie.

W ciężkich zmaganiach z butą Teutona
Świat morzem krwi się zrumieni.
Gdy północ wschodem będzie zagrożona
W poczwórną jedność się zmieni.

Lew na zachodzie nikczemnie zdradzony
Przez swego wyzwoleńca
Złączon z kogutem dla lewka obrony
Na tron wprowadzi młodzieńca.

Złamana siła mącicieli świata
Tym razem będzie na wieki.
Rękę wyciągnie brat do swego brata,
Wróg w kraj odejdzie daleki.

U wschodu słońca młot będzie złamany.
Pożarem step jest objęty.
Gdy orzeł z młotem zajmą cudze łany
Nad rzeką w pień jest wycięty.

Bitna Białoruś, bujne Zaporoże,
Pod polskie dążą sztandary.
Sięga nasz orzeł aż po Czarne Morze
Wracając na szlak swój prastary.

Witebsk, Odessa, Kijów i Czerkasy
To Europy bastiony,
A barbarzyńca aż po wieczne czasy
Do Azji ujdzie strwożony.

Warszawa środkiem ustali się świata,
Lecz Polski trzy są stolice.
Dalekie błota porzuci Azjata,
A smok odnowi swe lice.

Niedźwiedź upadnie po drugiej wyprawie.
Dunaj w przepychu znów tonie.
A kiedy pokój nastąpi w Warszawie,
Trzech królów napoi w nim konie.

Trzy rzeki świata dadzą trzy korony
Pomazańcowi z Krakowa,
Cztery na krańcach sojusznicze strony
Przysięgi złożą mu słowa.

Węgier z Polakiem, gdy połączą dłonie,
Trzy kraje razem z Rumunią.
Przy majestatu polskiego tronie
Wieczną połączą się unią.

A krymski Tatar, gdy dojdzie do rzeki,
Choć wiary swojej nie zmieni,
Polski potężnej uprosi opieki
I stanie się wierny tej ziemi.

Powstanie Polska od morza do morza.
Czekajcie na to pół wieku.
Chronić nas będzie zawsze łaska boża,
Więc cierp i módl się człowieku.

[edytuj] Interpretacje przepowiedni

Interpretacje przepowiedni były różne, odnoszące się zwykle do aktualnej historii. Najpełniej próbowano wyjaśniać sens przepowiedni po II wojnie światowej. W niektórych przypadkach większość czytelników bywała zgodna, jednoznacznie rozumiejąc symbolikę krzyża splugawionego, młota czy niedźwiedzia. W innych istnieją różne interpretacje - np. jedno wielkie serce bywa odnoszone do Józefa Piłsudskiego i do Jana Pawła II. Do polskiego papieża często odnoszony jest wers o pomazańcu z Krakowa , niekiedy też rozumiany jako zapowiedź powrotu monarchii w Polsce. W okresie PRLu szczególne znaczenie przywiązywano do słów U wschodu słońca młot będzie złamany i A smok odnowi swe lice jednoznacznie odnosząc je do ówczesnych konfliktów między ZSRR a Chinami. Zwolennicy autentyczności przepowiedni podkreślają, że niektóre opisane wydarzenia niemożliwe były do przewidzenia w 1893 r. - wojna światowa, upadek trzech imperiów zaborczych i odrodzenie państwa polskiego.