Psychosomatyka

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Psychosomatyka to całościowe ujmowanie problemów człowieka chorego. Termin wprowadził do medycyny w 1818 roku J.Ch. Heinroth.

Psychosomatyka zajmuje się rozpatrywaniem zależności psychosomatyczych, czyli dotyczących wpływu czynników psychicznych na organizm człowieka. Badania w modelu patogenetycznym poszukują czynników natury psychicznej w powstawaniu chorób somatycznych i wpływających na ich przebieg.

Czynniki takie to:

• Osobowość
  • Właściwości osobowości przedchorobowej osób, u których w ciągu pięciu lat rozwinęła się choroba wieńcowa (badania podłużne):
    • Większa skłonność do przeżywania napięć emocjonalnych
    • Silna potrzeba niezależności
    • Podejrzliwość w stosunku do ludzi
• Środowisko i czynniki sytuacyjne
  • Wysiłek adaptacyjny - spowodowany przez zmiany życiowe wysiłek psychofizyczny, który może prowadzić do powstania choroby, wskutek kumulacji zmian i przeciążenia procesu adaptacyjnego.
• Stres
  • Teoria R. Lazarusa i S. Folkman Stres to określona relacja (ang. relationship) między osobą a otoczeniem, która oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i zagrażająca jej dobrostanowi.

Pojęcie "zaburzenia psychosomatyczne" funkcjonuje w nauce od niedawna, gdyż dopiero od 1922r, to już Platon w dziele Parmenides twierdził "Leczenie wielu chorób, nie jest znane lekarzom Hellady, gdyż nie bacza oni na całość, którą także studiować należy, albowiem nie może być zdrowa część, kiedy niedomaga całość"

Spis treści 1 Teorie psychosomatyki: 2 Choroby psychosomatyczne: 3 Zobacz też: 4 Źródła:

[edytuj] Teorie psychosomatyki:

Podział główny:

• Teorie zakładające swoistość etiologii - zostały ukształtowane pod wpływem Freudowskiej psychoanalizy. Zakładają iż schorzenia somatyczne musi mieć odpowiednią dla siebie przyczynę.
• Teorie zakładające nieswoistość etiologii - ukształtowane głównie pod wpływem koncepcji stresu H. Salye'go, zakładając że każdy czynnik stresowy, może doprowadzić do zmian organicznych.

Wyznawcami teorii swoistości etiologii byli: Freud, Ferenczi, Jelliffe, Deutsch. Wszyscy oni jak cały nurt psychoanalityczny w tamtych czasach twierdzili że zaburzenia fizjologiczne, są wyrazem stłumionych, podświadomych pragnień. Freud podawał za przykład konwersję histeryczną.

[edytuj] Choroby psychosomatyczne:

• Choroba wrzodowa układu pokarmowego
• Choroby układu krążenia
• Otyłość o podłożu psychosomatycznym
• Zaburzenia snu
• Migreny
• Zaburzenia łaknienia
• Zaburzenia układu moczowo-płciowego o podłożu psychosomatycznym
• Zaburzenia wegetatywne

Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Manfreda Bleulera

• Choroby organiczne
  • nadciśnienie tętnicze
  • owrzodzenie żołądka
  • owrzodzenie dwunastnicy
  • wrzodziejące zapalenie jelita grubego
  • choroba niedokrwienna serca
  • przewlekły gościec stawowy
• Zaburzenia funkcjonalne
  • przewlekłe zaparcia
  • moczenie mimowolne
  • zaburzenia seksualne
  • choroba tikowa
• Pośrednie zaburzenia psychosomatyczne
  • otyłość
  • uzależnienia
  • samouszkodzenia
  • samobójstwa

Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Engela:

• Zaburzenia psychogenne
  • objawy konwersyjne
  • reakcje hipochondryczne
  • reakcje na zaburzenia psychopatologiczne
• Zaburzenia psychofizjologiczne
  • objawy fizjologiczne towarzyszące emocjom i stanom afektywnym
  • zaburzenia organiczne nasilane przez stres

[edytuj] Zobacz też:

• niezróżnicowane zaburzenia somatyczne (psychosomatyczne)

[edytuj] Źródła:

• Jan Tylka "Psychosomatyka" (2000)
• A.H. Chapman "Leczenie zaburzeń emocjonalnych" (1973)