Pułk Jazdy Poznańskiej
Z Wikipedii
Pułk Jazdy Poznańskiej - pułk jazdy polskiej doby powstania listopadowego, sformowany w grudniu 1830.
Jego żołnierze walczyli m.in. pod Grochowem (25 lutego 1831), Wawrem (31 marca 1831), Ostrołęką, Rajgrodem (29 maja 1831) i Wilnem (17 czerwca 1831). W późniejszym czasie Pułk Jazdy Poznańskiej toczył bitwy pod Poniewieżem (dwukrotnie), Szawlem, Podbrodziem (17 lipca 1831), Ciechanowcem (31 lipca 1831), Nurą (1 sierpnia 1831), Warszawą i Świedziebnem (4 października 1831).
Pułk otrzymał 32 krzyże złote i 42 srebrne.
[edytuj] Dowódca
- ppłk Augustyn Brzeżański (od 28 grudnia 1830; od 19 sierpnia 1831 w stopniu płk.)
[edytuj] Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski, Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831, Warszawa 1925.
- Bronisław Gembarzewski, Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830 reprint: Kurpisz Poznań 2003.
Pułki strzelców konnych: 1 ▪ 2 ▪ 3 ▪ 4 od 1830: 5 ▪ 6 Pułki ułanów: 1 ▪ 2 ▪ 3 ▪ 4 ▪ od 1830: 5 ▪ 6 ▪ 7 ▪ 8 ▪ 9 ▪ 10 ▪ 11 ▪ 12 ▪ 13 ▪ 14
Pułki jazdy lokalnej: 1 PJ Augustowskiej ▪ 2 PJ Augustowskiej ▪ 1 PJ Kaliskiej ▪ 2 PJ Kaliskiej ▪ 1 PJ Krakowskiej ▪ 2 PJ Krakowskiej ▪ PJ Lubelskiej ▪ 1 PJ Płockiej ▪ 2 PJ Płockiej ▪ PJ Podlaskiej ▪ PJ Poznańskiej ▪ 1 PJ Sandomierskiej ▪ 2 PJ Sandomierskiej ▪ PJ Wołyńskiej ▪ 1 Pułk Mazurów ▪ 2 Pułk Mazurów
Zobacz też: Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
