10 Pułk Ułanów Królestwa Kongresowego
Z Wikipedii
10 Pułk Ułanów Królestwa Kongresowego - pułk jazdy polskiej okresu zaborów, od 11 grudnia 1830 do 1 sierpnia 1831 pod nazwą Pułku Jazdy Lubelskiej.
Walczył pod Siedlcami (8 lutego 1831), Kałuszynem (17 lutego 1831), Mokobodami i Stanisławowem (27 kwietnia 1831), Zimnowodą, Cierpiętami (4 maja 1831), Jędrzejowem, Mińskiem (13 lipca 1831) oraz Kołem (3 sierpnia 1831).
Pułk otrzymał 1 krzyż kawalerski, 20 krzyży złotych i 18 srebrnych.
[edytuj] Dowódcy
- płk Adam Jaraczewski,
- ppłk Antoni Wierzbicki (od 3 czerwca 1831),
- mjr Michał Wiliński (od 3 października 1831).
[edytuj] Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski, Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831, Warszawa 1925.
- Bronisław Gembarzewski, Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830 reprint: Kurpisz Poznań 2003.
Pułki strzelców konnych: 1 ▪ 2 ▪ 3 ▪ 4 od 1830: 5 ▪ 6 Pułki ułanów: 1 ▪ 2 ▪ 3 ▪ 4 ▪ od 1830: 5 ▪ 6 ▪ 7 ▪ 8 ▪ 9 ▪ 10 ▪ 11 ▪ 12 ▪ 13 ▪ 14
Pułki jazdy lokalnej: 1 PJ Augustowskiej ▪ 2 PJ Augustowskiej ▪ 1 PJ Kaliskiej ▪ 2 PJ Kaliskiej ▪ 1 PJ Krakowskiej ▪ 2 PJ Krakowskiej ▪ PJ Lubelskiej ▪ 1 PJ Płockiej ▪ 2 PJ Płockiej ▪ PJ Podlaskiej ▪ PJ Poznańskiej ▪ 1 PJ Sandomierskiej ▪ 2 PJ Sandomierskiej ▪ PJ Wołyńskiej ▪ 1 Pułk Mazurów ▪ 2 Pułk Mazurów
Zobacz też: Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego