Punktualizm (muzyka)
Z Wikipedii
Punktualizm (z łac. punctum, kropka) - kierunek w muzyce współczesnej, w którym dźwięki traktuje się jako wyodrębnione "punkty" o krótkim i jednakowym czasie brzmienia. W tym rozumieniu odrzuca się wartość dźwięku, rozumianą jako długość jego trwania, zastępując pojęciem interwału czasowego, który określa czas pomiędzy wystąpieniem kolejnych dźwięków. Przerwy między dźwiękami wypełnione są ciszą. Za prekursora punktualizmu uważany jest Anton Webern, toteż kierunek ten nazywa się również postwebernizmem, łącząc ze szkołą darmsztadzką. Zapoczątkowały go przede wszytkim dwa utwory:
- Pierre Boulez - Struktury na dwa fortepiany (1952)
- Karlheinz Stockhausen - Kontra-Punkte na zespół (1952-53).
Utworsy punktualistyczne komponował m.in. Luigi Nono, Bolesław Szabelski.