Quintus Fabius Maximus

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Quintus Fabius Maximus Cunctator (ur. ok 270 p.n.e., zm. ok. 203 p.n.e.) - rzymski wódz i polityk.

Walczył w drugiej wojnie punickiej, konsul w latach 233 p.n.e., 228 p.n.e., 215 p.n.e., 214 p.n.e., 209 p.n.e.

Po klęsce legionów w bitwie nad jeziorem Trazymeńskim został wybrany dyktatorem w 217 p.n.e.. Świadom przewagi Kartagińczyków, unikał konfrontacji z Hannibalem, prowadząc wojnę podjazdową, stąd otrzymał przydomek Kunktator (Zwlekający).

Oburzenie ludu taktyką dyktatora doprowadziło do klęski Maksymusa w wyborach konsularnych. Wiosną 216 p.n.e. wybrano nowych konsulów: Gajusza Terencjusza Warrona i Lucjusza Emiliusza Paulusa, którzy doprowadzili do bitwy pod Kannami. Rzymianie ponieśli w niej największą klęskę w wojnie z Hannibalem, tracąc całą armię. Klęska ukazała słuszność taktyki Maksymusa, który został wybrany konsulem. W 209 p.n.e. odebrał Hannibalowi Tarent.