Rachuba świata

Z Wikipedii

Rachuba świata (niem. Die Vermessung der Welt) - powieść austriackiego/niemieckiego pisarza Daniela Kehlmanna, opublikowana w 2005. W 2007 książka została przetłumaczona na język polski i wydana przez Wydawnictwo W.A.B.^[1]

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Bohaterami książki są Aleksander von Humboldt i Carl Friedrich Gauss, aczkolwiek historyczna wiarygodność ich przedstawienia w powieści podlega dyskusji. Obaj bohaterowie mierzyli świat, ale każdy z nich w innym sensie. Humboldt podróżował po Ameryce Południowej, wykonał pomiary rzeki Orinoko, wspiął się na górę Chimborazo (o której wierzył, że jest najwyższym szczytem świata) i policzył wszy na głowach tubylców. Gauss znalazł zaś nowe ciało niebieskie i zbadał czy wszechświat jest zakrzywiony.

Humboldt i Gauss mieli różne charaktery, ale w pewnym sensie byli podobni: obaj byli bardzo inteligentni, a jednak wcale nie rozumieli świata, w którym żyli.

Gauss był jednym z najsławniejszych matematyków, matematycy nazywają go "Księciem Matematyków". Zawsze wiedział, że jest bardziej inteligentny od innych i traktował innych z pewną niecierpliwością. Był raczej niemiłym człowiekiem. Jego matka była prostą i niewykształconą kobietą. Próbował ją uczyć, ale ona nie chciała. Z tego doświadczenia Gauss wywnioskował, że ludzie nie chcą uczyć się myśleć, tylko chcą mieć spokój.

Humboldt był bardzo dokładnym badaczem. Przed podróżą po Ameryce pojechał do Hiszpanii, po drodze mierząc każde wzgórze. "Wzgórze, którego wysokości nie znam, obraża rozsądek. Niepokoi mnie", wyjaśniał swojemu asystentowi. "Nie można poruszać się bez ciągłej znajomości własnego położenia." - "Ależ wiemy gdzie jesteśmy", odpowiedział asystent, "tu jest droga do Madrytu, nie potrzeba więcej." Humboldt nie mógł się zgodzić: "Nie chodzi o drogę, chodzi o zasadę!"