Rachunek bieżący
Z Wikipedii
Rachunek bieżący - rodzaj rachunku bankowego przeznaczonego do gromadzenia środków pieniężnych oraz przeprowadzania rozliczeń pieniężnych przez jednostki gospodarcze oraz osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
Rachunek bieżący jest prowadzony przez bank na podstawie umowy o prowadzenie rachunku bankowego i posiada swój unikalny numer. Rozliczenia - w zależności od szczegółowej oferty banku prowadzącego rachunek - mogą być dokonywane poleceniem przelewu (w formie papierowej lub elektronicznej), czekiem lub kartą płatniczą. Na rachunek bankowy (własny lub kontrahenta) można dokonywać wpłat gotówkowych, a z własnego - wypłat gotówkowych.
Podmioty gospodarcze mają obowiązek posiadania rachunku bieżącego, a w przypadkach określonych przepisami również prowadzenia za jego pomocą bezgotówkowych rozliczeń z kontrahentami[1] Z obowiązku takiego zwolnione są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w formie karty podatkowej lub zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych.
Do rachunku bieżącego mogą być prowadzone rachunki pomocnicze.
Podmiotem prowadzącym obsługę centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa jest Narodowy Bank Polski.[2]
Przypisy
- ↑ Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późniejszymi zmianami)
- ↑ Rozporządzenie ministra finansów z dnia 28 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad obsługi centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa, zakresu informacji dotyczących wykonania budżetu państwa oraz terminów ich udostępniania w ramach obsługi centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa (Dz. U. z dnia 31 grudnia 2004 r.)
