Rada Administracyjna

Z Wikipedii

Rada Administracyjna Królestwa Polskiego była organem składowym Rady Stanu Królestwa Polskiego, wprowadzonym przez Konstytucję Królestwa Polskiego w roku 1815.

W jej skład wchodzili ministrowie 5 Komisji Rządowych i osób specjalnie powołanych przez króla. Prezydował jej namiestnik. Rada wykonywała postanowienia królewskie, rozstrzyganie spraw wykraczających poza kompetencję ministrów, oraz przygotowywała projekty dla Rady Stanu. W roku 1826, po śmierci namiestnika gen. Józefa Zajączka, Rada Administracyjna przejęła jego kompetencje i stała się rodzajem rządu z najwyższą władzą wykonawczą i administracyjną.

Po stłumieniu powstania listopadowego, ukaz Mikołaja I z 16 listopada 1831 wprowadzał Rząd Tymczasowy, który przejmuje kompetencje Rady. W roku 1832 Rada Administracyjna została reaktywowana przez Statut Organiczny. W jej skład wchodzili odtąd 3 dyrektorzy. W 1841 przejęła część kompetencji zlikwidowanej Rady Stanu; były to: przygotowanie sprawozdań o stanie kraju i przygotowywanie projektów ustaw i budżetu Królestwa.

Kolejne zmiany miały miejsce za czasów reform Aleksandra Wielopolskiego w 1861, kiedy to odebrano jej kompetencje nabyte 20 lat wcześniej oraz ustalono, że na jej czele będzie stał naczelnik Rządu Cywilnego, a do składu 3 dyrektorów dołączył czwarty, który stał na czele reaktywowanej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Po stłumieniu powstania styczniowego Rosjanie wprowadzili w 1864 Komitet Urządzający do spraw Królestwa Polskiego, który miał się zając reorganizacją administracji Królestwa. 15 czerwca 1867 roku, Rada Administracyjna zostaje zniesiona ukazem w ramach działań unifikacyjnych.

Na podstawie: Historia ustroju i prawa polskiego, Artur Korobowicz i Wojciech Witkowski