Dyskusja:Rafał Bratoszewski
Z Wikipedii
Dwa dalsze biogramy osób zasłużonych dla Aleksandrowa Łódzkiego. Powinny stać się nowymi hasłami powiązanymi linkami z tematem Historia Aleksandrowa Łódzkiego oraz Rafał Bratoszewski
Tuve Fryderyk Jerzy (Friedrich Georg) (1759 - 30 VI 1830) - pastor ewangelicki w Rudzie (Bugaj) i Aleksandrowie (Łódzkim). Urodził się w 1759 r. w Gross Wechsungen koło Nordhausen w środkowo-wschodnich Niemczech. Ukończył studia teologiczne, być może na protestanckim uniwersytecie w Getyndze. Następnie wyemigrował za chlebem na wschód. Najpierw na Górnym Śląsku, w Błotnicy objął posadę nauczyciela domowego i kapelana u hrabiego Posadowskiego. Następnie, sprowadzony przez któregoś z osadników, objął opiekę duszpasterską nad powstającą gminą luterańską w Rudzie koło Brużycy w województwie łęczyckim. W 1801 r. w wyniku porozumienia z dziedzicem Rafałem Bratoszewskim, władzami Królestwa Polskiego i konsystorzem ewangelickim w Warszawie, Fryderyk Tuve został wybrany pastorem nowo utworzonej parafii w Rudzie. Jego wyświęcenie miało miejsce w 1802 r. W latach 1803-1817 był głównym inicjatorem budowy drewnianego kościoła ewangelickiego w Rudzie (już nie istniejącego). Po założeniu przez Rafała Bratoszewskiego osady tkackiej w pobliskim Aleksandrowie, pastor Tuve zaczął od 1824 r. i tu odprawiać nabożeństwa w miejscowej szkole. Między 1824 a 1827 r. siedziba gminy ewangelickiej została przeniesiona do Aleksandrowa, gdzie do 1828 r. zbudowano w stylu klasycystycznym nowy, murowany zbór ewangelicki, zlokalizowany przy zachodniej pierzei rynku (obecnie rozpoczyna się jego remont). Pastor Tuve i tym razem był głównym inicjatorem i organizatorem budowy, spotkał się jednak z poparciem dziedzica i władz miasta Aleksandrowa. Nowy kościół został wyświęcony 25 grudnia 1828 r. Pastor - budowniczy Fryderyk Tuve zamieszkał w Aleksandrowie, gdzie zmarł 30 czerwca 1830 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu ewangelickim (jego nagrobek istnieje do dziś). Z żony Joanny z domu Ekermann pozostawił syna Karola Tuve, kupca w Aleksandrowie.
Goedel Gedeon (27 III 1791 - po 1854) - żołnierz napoleoński, burmistrz Aleksandrowa i urzędnik zarządu lokalnego innych miast regionu łódzkiego. Urodził się 27 marca 1791 r. w Głogowie na Śląsku. Był synem austriackiego lekarza wojskowego, a potem pierwszego lekarza miejskiego w Aleksandrowie - Amadeusza Goedela (1754-1828) oraz Elżbiety z Gaertnerów. Gedeon Goedel w 1808 r. ukończył polskie kolegium pijarskie w Łowiczu i rok później zaciągnął się do 14 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. Uczestniczył jako podoficer piechoty w kampaniach napoleońskich 1812 r. (wyprawie na Moskwę) i 1813 r. (bitwie pod Lipskiem). Powrócił w rodzinne strony jako inwalida ze zgniecioną klatką piersiową, przestrzeloną nogą i odmrożonymi rękoma. Został odtąd urzędnikiem cywilnym. Pierwszą jego funkcją była posada ławnika miejskiego w Brzezinach. W 1823 r. wygrał konkurs przed komisją wojewódzką i został nowym burmistrzem prywatnego miasta Aleksandrowa. W roli tej sprawdził się jako dobry zarządca, organizator i budowniczy (ratusz, jatki miejskie, szkoła). Znając język niemiecki i polski potrafił porozumieć się z wszystkimi mieszkańcami tej nowej osady tkackiej. Cieszył się poparciem dziedzica Rafała Bratoszewskiego. Wspierał kierowaną przez pastora Fryderyka Tuve gminę ewangelicką przy budowie kościoła. Zdaniem Rajmunda Rembielińskiego, tylko obrotność burmistrza Goedela uratowała Aleksandrów przed upadkiem po śmierci dziedzica Bratoszewskiego w grudniu 1824 r. W 1826 r. jako burmistrz stłumił bunt czeladników tkackich. W 1830 r. aktywnie wspierał powstanie listopadowe: wysyłając do Warszawy powstańczy oddział rzemieślniczy, miejskiego chirurga, szarpie - bandaże i podwody dla armii polskiej... Popadł przez to burmistrz Goedel w konflikt z częścią osadników niemieckich i władzami rosyjskimi. W 1831 r. został odwołany ze stanowiska burmistrza Aleksandrowa, na które nie pozwolono mu później powrócić. W następnych latach pełnił jeszcze funkcje burmistrza w Dąbiu nad Nerem, Tomaszowie Mazowieckim i Jeżowie koło Rawy. Zmarł po 1854 r. w Piotrkowie Trybunalskim.
Bardzo ciekawe tematy --Paweł Wimmer 23:27, 30 wrz 2004 (CEST)
