Rafał Wnuk
Z Wikipedii
Rafał Wnuk (ur. 22 maja 1967 w Zamościu) – polski historyk, doktor, naczelnik Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Lublinie, redaktor naczelny „Atlasu polskiego podziemia niepodległościowego 1944–1956”, redaktor naczelny półrocznika historycznego „Pamięć i Sprawiedliwość”.
Był uczniem Technikum Rolniczego przy Zespole Szkół Rolniczych w Zamościu w latach 1982–1987. Od 1987 student historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Praca magisterska pod kierunkiem prof. Tomasza Strzembosza pod tytułem „Konspiracja akowska i poakowska na Zamojszczyźnie od lipca 1944 do 1956 r.”.
W latach 1993-1997 doktorant Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, oraz seminarium doktoranckiego u prof. Tomasza Strzembosza. W roku 1999 obronił rozprawę doktorską pod tytułem: „Zorganizowany opór wobec komunistycznego państwa na przykładzie Okręgu Lublin AK-DSZ-WiN w latach 1944–1947”. Od 1996 pracownik naukowy Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, w pracowni Ziem Wschodnich II RP w Warszawie. Od roku 2000 jest naczelnikiem Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Lublinie.
Specjalność: polska konspiracja na Kresach Wschodnich w latach 1939–1941 , wywiad Polskich Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej w okresie II wojny światowej, stosunki polsko-ukraińskie w latach 1939–1947.
[edytuj] Publikacje
- Konspiracja akowska i poakowska na Zamojszczyźnie od lipca 1944 r. do 1956 r., Lublin 1993;
- Pany i Rezuny. Współpraca AK-WiN i UPA 1945–1947, Warszawa 1997 (z Grzegorzem Motyką);
- Okręg Lublin AK-DSZ-WiN 1944–1947, Warszawa 2000.
