Rataje (Poznań)
Z Wikipedii
Rataje – rejon Poznania, leżący na prawym brzegu Warty, w dzielnicy Nowe Miasto. Charakteryzuje się gęstą zabudową wielorodzinną, skupioną na wyszczególnionych administracyjnie osiedlach:
- Armii Krajowej
- Bohaterów II Wojny Światowej
- Czecha
- Jagiellońskim
- Lecha
- Orła Białego
- Oświecenia
- Piastowskie
- Polan
- Powstań Narodowych
- Rusa
- Rzeczypospolitej
- Stare Żegrze
- Tysiąclecia
- Zodiak
oraz nowe przy ulicach:
- Katowickiej
- Milczańskiej
- Polanka
Obszar Rataj wytyczają ulice (jedynie od zachodu ogranicza je rzeka Warta):
- Abp. A. Baraniaka,
- Abp. W. Dymka,
- Szwajcarska (fragment),
- Kurlandzka (fragment),
- Żegrze (fragment),
- Hetmańska (do mostu na rzece Warcie),
- Królowej Jadwigi (od mostu na rzece Warcie do Ronda Rataje),
- Jana Pawła II (fragment).
- L. Zamenhofa
[edytuj] Opis dzielnicy
Pierwsza wzmianka o wsi Rataje pochodzi z przywileju lokacyjnego Poznania z 1253 roku. Leżała ona w miejscu dzisiejszego osiedla Piastowskiego. Teren Rataj oraz wsi Chartowo i Żegrze, stanowiące część dzisiejszych Rataj, włączono w granice miasta w 1925 roku. Idea przekształcenia, zachowującej do tego czasu swój wiejski charakter części miasta zrodził się w latach 1950-1952, gdy rozpisano konkurs urbanistyczny na zagospodarowanie tych terenów o powierzchni około 2100 ha. Plan zagospodarowania przestrzennego został w 1962 roku zatwierdzony przez Radę Narodową Poznania. Pracami nad kształtem nowego kompleksu osiedli zajmować się miała specjalna pracownia "Rataje" w obrębie poznańskiego "Miastoprojektu" kierowana przez J. Wellengera.
Rataje liczą sobie około 90 tys. mieszkańców (największe osiedle – Orła Białego – ok. 12 tys.), choć według pierwotnych planów miało to być 120 tys. Mieszkańcy i ich lokale podlegają w większości Spółdzielni Mieszkaniowej "Osiedle Młodych" z siedzibą na os. Piastowskim.
Całość Rataj podzielono na dwie części, tzw. tarasy. Dolny taras stanowić miały osiedla Piastowskie, Jagiellońskie, Rzeczypospolitej, Manifestu Lipcowego (obecnie Armii Krajowej), Bohaterów II wojny światowej, Oświecenia, Powstań Narodowych i Związku Młodzieży Socjalistycznej (obecnie Polan). Na os. Piastowskim w grudniu 1967 roku ukończono pierwszy ratajski blok. Początkowo istniały jedynie dwa typy pięciokondygnacyjnych budynków. Zbudowano z nich całe os. Piastowskie oraz część os. Jagiellońskiego. W późniejszym okresie dodano dwa kolejne typy budynków pięciokondygnacyjnych o większej liczbie klatek schodowych oraz mieszkaniach o większej powierzchni. Uzupełnieniem tych podstawowych budynków były tzw. "deski", czyli jedenastokondygnacyjne bloki o długości 220 m, szerokości 13 m, sześciu klatkach schodowych, 540 mieszkaniami z 1260 izbami na 1800 mieszkańców oraz szesnastokondygnacyjne "punktowce".
Górny taras Rataj (dawny teren wsi Chartowo i Żegrze), którego oś stanowiła ul. Jedności Słowiańskiej (dziś Chartowo) objął osiedla Tysiąclecia, Lecha, Czecha, Rusa, Związku Walki Młodych (obecnie os. Stare Żegrze) i Związku Młodzieży Polskiej (obecnie os. Orła Białego). Budynki górnego tarasu są nieco bardziej zróżnicowane. O wysokości pięć, jedenaście i szesnaście kondygnacji. Oddzielny charakter ma os. Zodiak położone na północ od os. Rusa, gdzie dominuje niska zabudowa szeregowa.
Po przemianach ustrojowych na Ratajach zaczęto również wznosić bardziej interesujące architektonicznie budynki, zwłaszcza przy ul. Katowickiej, Milczańskiej i Polance (Miasteczko), położonych na północ od os. Oświecenia. Planowane jest również zagospodarowanie Łaciny).
Zaletami ratajskich osiedli są: bliskość względem centrum miasta oraz jeziora Maltańskiego, dobre połączenia komunikacyjne z innymi rejonami (trasy tramwajowe przez dolny i górny taras Rataj, oraz połączenie tramwajowe przez most św. Rocha z centrum element tzw. Ratajski Szybki Tramwaj), liczne placówki edukacyjne (szkoły, przedszkola, domy kultury), sąsiedztwo wielu obiektów handlowych i rozrywkowych.
