Receptory nikotynowe
Z Wikipedii
Receptory nikotynowe N mają strukturę pentameru, zbudowanego z rożnych kombinacji genetycznie odmiennych jednostek α (1-10), β (1-4), γ, δ i ε. Wykryto bardzo dużą liczbę neuronalnych podtypów receptora nikotynowego, jednak największą aktywność w ośrodkowym układnie nerwowym ssaków wykazują receptory N-α4β2, N-α3β4 oraz N-α7.
Większość efektów działania nikotyny w mózgu wynika z jej działania na system acetylocholinergicznych receptorów nikotynowych (NACh-R). Znanych jest wiele naturalnych związków, mających zdolność aktywacji NACh-R; tutaj wymienić można chociażby samą nikotynę, epibatydynę, anabazeinę, anotoksynę α, arekolinę, lobelinę i cytyzynę. Nikotyna jako taka jest klasycznym silnym agonistą acetylocholinergicznych receptorów nikotynowych. Innym agonistą o dużym powinowactwie do NACh-R jest epibatydyna. Oba związki, zwłaszcza epibatydyna, są bardzo toksyczne, co wyklucza ich użycie w terapiach antynikotynowych czy do produkcji leków. Kolejnym naturalnym związkiem o właściwościach agonistycznych w stosunku do NACh-R jest cytyzyna. W związku z jej stosunkowo małą toksycznością, zainteresowanie cytyzyną znacznie wzrosło.
Cytyzyna oraz podobna do niej pod względem strukturalnym wereniklina są silnymi agonistami receptora N-α4β2. Dekstrometorfan z kolei, jest agonistą receptora N-α3β4.
