Rene II Lotaryński

Z Wikipedii

Rene II Lotaryński, fr. René II (ur. 2 maja 1451 w Angers - zm. 10 grudnia 1508 w Fains) - hrabia Vaudémont od 1470, książę Lotaryngii od 1473, książę Bar w latach 1483-1508. Jako książę Kalabrii w latach 1480-1493 był pretendentem do tronu królestwa Neapolu i hrabstwa Prowansji. W latach 1493-1508 był tytularnym królem Neapolu i Jerozolimy.

W 1473 po swoim wuju Janie de Vaudémont otrzymał tytuł hrabiego Harcourt i Aumale, pierwszego tytułu używał przed 1495, a drugiego po tym roku. W 1504 odziedziczył tytuł księcia de Guise.

[edytuj] Rodzina

Urodził się jako syn Jolanty Andegaweńskiej (córki Rene Andegaweńskiego zwanego Dobrym Królem Rene i Izabeli Lotaryńskiej) i Fryderyka, hrabiego Vaudémont. Jego ojciec pochodził z dynastii de Vaudémont, młodszej gałęzi lotaryńskiej rodziny książęcej, pochodzącej od księcia Lotaryngii Jana I. Rene II był więc głównym potomkiem lotaryńskiej linii męskiej i lotaryńskiej linii żeńskiej, kiedy w 1473 odziedziczył księstwo po bezpotomnej śmierci swojego kuzyna - Mikołaja I Andegaweńskiego.

9 września 1471 ożenił się z Joanną Harcourt (zm. 1488), hrabiną Tancarville, ale małżeństwo to anulowano w 1485. 1 września 1485, w Orleanie, Rene poślubił Filipę z Guelders. Para miała kilkoro dzieci:

• Karola (ur. 1486, w Nancy i zmarłego w dzieciństwie),
• Franciszka (ur. 1487, w Pont-à-Mousson i zmarłego podczas porodu),
• Antoniego, księcia Lotaryngii (1489–1544),
• Mikołaja (1493, w Nancy i zmarłego w dzieciństwie),
• Klaudiusza, księcia Guise (1496–1550), założyciela linii de Guise, męża Antoniny de Burbon-Vendôme,
• Jana, kardynała Lotaryngii i biskupa Metzu (1498–1550),
• Ludwika, hrabiego Vaudémont (1500–1526),
• Franciszka, hrabiego Lambesc (1506–1525),
• Annę (1490, w Bar-le-Duc – 1491),
• Izabelę (1494, w Lunéville – przed 1508),
• Klaudię i Katarzynę (1502, w Bar-le-Duc i zmarłe w dzieciństwie).

[edytuj] Rządy

Podczas swoich rządów Rene musiał walczyć z Karolem Zuchwałym, księciem Burgundii, który najechał Lotaryngię. Z pomocą króla Francji i dzięki szwajcarskim wojskom, Rene pokonał Karola w bitwie po Nancy.