Rewolwer wiązkowy

Z Wikipedii

Rewolwer wiązkowy, inaczej "pieprzniczka" (ang. pepper-box) – krótka broń palna odprzodowa, wyposażona w zespół 4-6 luf. Nacisk na spust powodował obrót luf, napięcie kurka, a następnie strzał.

Pierwsze rewolwery wiązkowe skonstruowano na początku XIX wieku, po wynalezieniu zamka kapiszonowego. Największą popularnością cieszyły się w latach 20. i 30. XIX wieku. Pieprzniczki były najczęściej bronią o kalibrze 8-12 mm, przeznaczoną do obrony osobistej.

Pojawienie się w połowie lat 30. XIX wieku rewolwerów z obrotowymi bębnami nabojowymi spowodowało zaprzestanie produkcji rewolwerów wiązkowych. Wiele z nich przekonstruowano na rewolwery przejściowe.