Rodonit

Z Wikipedii

rodonit

Rodonit – minerał z gromady krzemianów. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od ( rhodon gr. = róża) - aluzja do barwy minerału. Ma zwykle na podstawowym czerwonym tle, czarne, dendryczne wrostki tlenku manganu.

[edytuj] Właściwości

Wzór chemiczny: CaMn₅(SiO₃)₆ - krzemian manganu i wapnia; częste domieszki K, Fe, Mg.
Układ krystalograficzny:trójskośny
Barwa: ciemnoczerwona, mięsistoczerwona; czarne dendryczne wrostki. Przezroczyste odmiany bardzo rzadkie.
Połysk : szklisty, perłowy
Rysa: biała
Twardość Mohsa: 5,5 - 6,5
Gęstość: 3,4 -3,74
Łupliwość: w 3 kierunkach; w dwóch- doskonała, w pozostałym wyraźna
Przełam: nierówny, muszlowy

Stosunkowo rzadko tworzy kryształy tabliczkowe, słupkowe, niekiedy wykazują pojedyncze lub wielokrotne zbliźniaczenia. Zazwyczaj występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych a sporadycznie włóknistych. Jest kruchy i przezroczysty. Czasami zawiera niewielkie ilości żelaza, magnezu, cyny .

[edytuj] Występowanie

Spotykany w skałach metamorficznych:skarnach, wapieniach, marmurach. W złożach rud manganowych, w osadach bogatych w rodochrozyt.

Miejsca występowania: Rosja – rejon Świerdłowska, Ukraina Australia (Broken Hill) - materiał zbity, dobrze wykształcone kryształy pozyskiwane w galenie; Japonia (Honsiu); Meksyk, Szwecja - (Vermland) - materiał jubilerski o pięknej różowoczerwonej barwie; Tanzania – rejon Kilimandżaro, USA – Montana, Alaska, Kalifornia. Włochy – okolice Genui, Libola, San Marcelo.

W Polsce mineral zbliżony składem do rodonitu stwierdzono w wapieniach manganowych pomiędzy Doliną Chochołowską i Lejową w Tatrach.

[edytuj] Zastosowanie

stanowi lokalnie rudę manganu (zawiera do 42% Mn).
bywa używany do produkcji glazury i barwników malarskich.
W jubilerstwie ograniczone: stosowany w postaci kaboszonów. Poszukiwane są okazy różowe, i różowoczerwone z drobnymi białymi żyłkami. Kryształy jubilerskie pochodzą przede wszystkim z Kanady i Tanzanii
Używany jest do wyrobu drobnych przedmiotów, waz, wisiorków, naszyjników, jako kamień dekoracyjny np. okładziny stacji metra w Moskwie.

[edytuj] Bibliografia

Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne –„Horyzont” - 2002r.
O.Medenbach, C.Sussieck –Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” - 1996r.
R.Hochleitner - Minerały i kryształy – „Muza S.A.” - 1994r.
J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997r.
K. Maślankiewicz – Kamienie szlachetne – Wyd. Geologiczne - 1982r.
N.Sobczak – Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych – Wyd. Alfa - 1986r.