Rodzina zastępcza (prawo)
Z Wikipedii
Rodzina zastępcza - prawna forma opieki nad małoletnim dzieckiem, którego biologiczni rodzice są nieznani albo pozbawieni władzy rodzicielskiej lub którym ograniczono władzę rodzicielską. Nie można ustanowić rodziny zastępczej dla dziecka, którego przynajmniej jeden z rodziców ma pełnię władzy rodzicielskiej.
Zgodnie z polskim prawem rodziną zastępczą może zostać małżeństwo lub osoba samotna. Muszą przy tym spełniać następujące warunki:
- polskie obywatelstwo
- niekaralność
- unormowane warunki mieszkaniowe
- stałe źródło dochodu (przynajmniej jednego opiekuna)
- stan zdrowia umożliwiający sprawowanie opieki nad dzieckiem w rodzinie zastępczej
- odbycie szkolenia dla rodzin zastępczych.
Szkolenia prowadzą ośrodki adopcyjno-opiekuńcze. Na pokrycie podstawowych wydatków związanych ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem, rodzice zastępczy otrzymują częściowy zwrot poniesionych kosztów. Jego wysokość zależy od wieku dziecka i jego stanu zdrowia.
Wyróżnia się następujący podział rodzin zastępczych:
- z uwagi na spokrewnienie opiekunów i dzieci
- rodzinę zastępczą spokrewnioną
- rodzinę zastępczą niespokrewnioną
- z uwagi na ilość przyjętych dzieci:
- rodzinę zastępczą zawodową (opieka nad co najmniej trójką dzieci)
- rodzinę zastępczą niezawodową (opieka nad jednym lub dwójką dzieci).
Powyższe mogą się nawzajem łączyć np. w rodzinę zastępczą spokrewnioną zawodową (oznacza to, że rodzinie została sądownie przyznana opieka nad co najmniej trójką dzieci, które są spokrewnione z jednym z opiekunów). W przypadku opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi (tzw. specjalistyczna rodzina zastępcza) lub opieki doraźnej (rodzinne pogotowie opiekuńcze), rodzina zastępcza zawodowa zajmuje się mniejszą ilością dzieci (maksimum troje)