Adopcja
Z Wikipedii
Adopcja (łac. adoptio), przysposobienie, usynowienie – forma przyjęcia do rodziny osoby obcej, stwarzająca stosunek podobny do pokrewieństwa. Przybranie dziecka (często w wieku dziecięcym) za swoje.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W Starożytnym Rzymie polegała na przejęciu pod władze ojcowską syna lub córki z innej rodziny. Adopcja przeprowadzana była w obecności pretora lub namiestnika. Nie była wymagana zgoda adoptowanego. Powodem przeprowadzania adopcji była najczęściej potrzeba utrzymania ciągłości rodu[1].
Polskie prawo zna adopcję od XIII w. Szczególnymi rodzajami przysposobienia były adopcja braterska i adopcja do herbu.
[edytuj] W polskim prawie współczesnym
Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 114-127).
Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę małoletnią, czyli osobę która nie ukończyła jeszcze 18 roku życia i nie wstąpiła w związek małżeński. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Jean-Claude Fredouille, 2004, Słownik cywilizacji rzymskiej, ss. 29, Wydawnictwo "Książnica", ISBN 83-7132-853-2
[edytuj] Zobacz też
- pokrewieństwo, stopień pokrewieństwa
- przegląd zagadnień z zakresu prawa
- rodzina zastępcza, rodzina zaprzyjaźniona
- adopcja na odległość
- adopcja duchowa
- wioska dziecięca
